Wat jij noemt aan voorbeelden van de hoefsmid die te kort moet bekappen of de NBer die elke dag staat te vijlen zijn perfecte voorbeelden van Verkeerd gebruik van een methode. Dat zegt niets over beide methodes, behalve dan hoe het niet moet.

Hét grote verschil tussen natuurlijk bekappen is de frequentie en het plaatje eromheen. De hoefsmid kom elke 6 tot 10 weken eens bekappen en verdwijnt weer. Vraagt hooguit of het dier meer in de bak of buiten loopt ofzo maar verder kijkt hij niet. De natuurlijk bekapper bekapt zijn eigen paard elke keer wanneer de hoef niet voldoende slijtage ondervind van zijn omgeving. Dat kan zijn een keer in de week, kan ook een keer per maand of half jaar worden. En dat laatste kan als de natuurlijk bekapper (en ik bedoel de eigenaar zelf, niet de prof) ook de omgevingsomstandigheden optimaliseerd.
Hoe meer de NBer moet compenseren aan de omgevingsomstandigheden, des te meer moet hij vijl en messen gebruiken. Hoe beter de leefomgeving, hoe beter het paard het zelf reguleren kan.

Naar mijn mening maakt het geen drol uit welke methode je gebruikt. Als je paard er maar goed op loopt en goede voeten heeft. En zijn zat hoefsmeden die de hielen wel lager houden, de straal niet volledig wegsnijden enz. Prima, als het paard met de frequentie van de hoefsmidbezoeken prima loopt en geen te lange hoeven krijgt is het goed. Groeien de hoeven tussentijds zoveel dat er scheuren, flairs en ondergeschoven hielen ontstaan, dan zou er vaker bekapt moeten worden of liever nog, de levensomstandigheden verbeterd moeten worden.

Nou, een respectvol stukje uitleg toch

Groetjes Karin

Dierenbeul schreef :

Oooowwwwww, dat ga ik helemaal niet lezen, veel teveel geschreeuw in mijn oor.

Pien