Esther schreef op donderdag 17 januari 2008, 22:37:

Zo vraag ik mij af hoe gezond de champignons zijn die met 'echte' paardenmest worden opgekweekt. Niemand die checkt of de paarden die de mesthoop hebben gevuld, recentelijk ontwormd zijn of een medicijnkuur gehad hebben.

Spirithorses schreef op vrijdag 18 januari 2008, 0:17:


Tis altijd slapstick, dit soort verhalen....maar als je erop zit is het echt doodeng, vooral door de opstakels, moeders met kinderwagens en auto's enzo, zijweggetjes waar voor je dan een schietgebed doet, dat er please alsjeblieft niets aankomt...
Lang geleden ook een ervaring gehad met een ijslander, toen maakte ik als bijrijder samen met een vriendin regelmatig ritjes in het bos. Dan denk je, wat stelt het nou voor, zo'n dwergpaard. Pff, die suggesties die hier opgenoemd worden, schoudervoor, neus opzij vragen, zigzaggen, het hielp echt niets. Ik heb een keer met twéé handen aan een teugel geprobeerd het hoofd opzij te krijgen. Met zijn neus bijna op zijn schouder ging hij toen heel erg hard rondjes rennen, om de bomen heen, hij had me er bijna afgecentrifugeerd tegen een boom aan. Hij deed het chronisch, je voelde het aankomen, maar hij vertrok toch, hij deed het zelfs vanuit stilstand, en vanuit stap. En hij kwam bijna dagelijks op alle plekken in het bos. Niets nieuws aan.
Het was mijn paard niet, en er werd verder ook niet aan gewerkt in de vorm van training, of zo, dus toen heb ik gezegd, ik stop ermee, ik heb thuis nog een gezin zitten.
Ik ben me altijd af blijven vragen hoe je zoiets nou aanpakt. Wat ik nu wel weet en toen niet, is dat dat paardje eigenlijk extreem gevoelig is geweest voor druk, hij liet zich ook moeilijk pakken uit de wei. Maar als je voor een ander paard kwam, liet hij zich zó aaien, hij wist al voordat je het hek doorkwam dat je voor hem kwam. Het werd afgedaan als 'hij doet spelletjes met de mensen' maar dat denk ik achteraf niet, hij was gewoon extreem gevoelig.
Heel erg mooi voorbeeld; we vonden op het bospad een keer een tamme kastanje. We stapten af om te proberen het ding open te maken met een stokje. Het paardje probeerde te kastanje te pakken, we stonden te toe en toen beet hij de kastanje open, met een blik van...alsjeblieft..
Ontroerend gewoon.
groetjes Clarissa

linda lou schreef op vrijdag 18 januari 2008, 8:56:


Dan lag het toch aan je computer!
Er is een nieuw tijdperk een nieuw tijdperk aangebroken
groetjes weer

Kynshiri schreef :

Dikke dikke dikke wintervacht kan op relatief warme dagen ook gaan jeuken. Check bij je paard ook of hij geen schimmel heeft (wat Elzaliene schreef). Tijdens vochtige warme winters als deze zijn er veel huidschimmelexplosies. Vorig jaar waren er hier veel forumleden waarvan de paarden huid schimmel hadden.

Groet, Pien

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 18 januari 2008, 4:08:


Nope , was geen rainrot , laten testen .Indy op PT heeft eens rainrot gehad en dat zag er compleet anders uit .

Spirithorses schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:07:


Zijn dat dan ook steeds de paarden die steevast kwaaltjes hebben?
Vorig jaar bij ons rond februari ook één met regenallergie...dat is een pony die per definitie altijd al een beetje zielig is. Zijn baasjes hebben niet zo veel tot geen aandacht voor hem, afgekeurd voor de sport, hè. De rest van de klanten zijn al blij dat hij nog niet aan een vleeshaak hangt, en iedereen let een beetje op hem.
Hij had dus regenallergie, toen hebben we op hetzelfde moment alle paarden geimaverold, voor de zekerheid dan maar. Maar geen van de paarden had er last van.
Paar weken geleden, had een ander paard mok aan de achterbenen, waarvan bij één been de ontsteking naar binnen was geslagen. Zijn paddockgenoten hadden nergens last van..
Het lijkt me toch een weerstand-kwestie.

groetjes

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:00:

Dat maakt het ook zo levensgevaarlijk om in de buurt van verkeer of wegen eens lekker los te gaan. Het tegenwoordige verkeer is gewoon niet ingericht op paarden. Sinds ik een keer met Buck een kilometer 'opgedrukt' ben door een bus, ben ik zelf niet meer verkeersmak en beperk ik de straatritjes tot stappen en draven. Een rondje duin of strand, iig waar ruiterpaden zijn, daar mag geracet worden, maar niet ergens in de buurt van wegen, daarin maak ik onderscheid.
Afgelopen zondag hebben we bv weer heerlijk door de duinen van Schoorl gescheurd. Tis net ralleyrijden, zo snel als je accelereert en wendt en remt. Ik vind dat het allermooiste van paardrijden en heb toevallig twee paarden die dat ook vinden. Maar ik zou dat beslist niet in een gebied met verharde wegen willen proberen. Nee, daar blijft het gecontroleerd stappen en draven.

Vicky Verreycken schreef op donderdag 17 januari 2008, 23:23:


Geen zand in de darmen? Krijgen ze eerst ook diarree van..
Momenteel geef ik de mijne een zandkuur door wat slobber.
Ik haal bij het kruidvat 4 potjes darmreiniger, is psysilliumvezel. Per potje 2,55
Is iets goedkoper dan zo'n zandwegkuur bij de paardenwinkel...
Ik geef een half potje per keer door een halve schep slobber, waar ik eerst een liter kokend water over gooide. Psysilium pas erdoorheen roeren als je het gaat geven, anders stolt het te snel. Ze moeten voldoende vocht nemen, daarom is slobber erbij wel handig...
groetjes

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:07:


ik zal eens proberen of ik er foto,s van kan plaatsen,
ze heeft geen korsten alleen schilfers en kale plekken.
hoe gaat het nu met jou en hilde na dat gedoe met yasmin.
Ik weet wat jullie doormaken ,het is mij 2 jaar terug ook overkomen met een
jonge drachtige merrie,het is afschuwlijk en je vergeet zo iets nooit meer,
heel veel sterkte nog.
grtjs linda

clarissa ruijgrok schreef :

De aanpak is niet zo heel moeilijk hoor, maar je moet er heel streng in zijn tegen jezelf (en consequent tegen het paard).

In mijn (BD's) geval betekent dit dat ik tot haar 9 e jaar ongeveer nooit voluit ben gegaan om dit niet in haar systeem te 'graveren' (kom niet op het woord). Behalve dus die twee keer per ongeluk toen ze 5 was. Dus heus wel galops, maar tot een bepaald moment en dan weer terugnemen, belonen, stappen, rustig maken etc. Lang weggebleven van die grens. In al die jaren nooit 'toch maar even wel voluit', want dan loop je de kans dat je alles weer kwijt bent. Ik wist wel wat ze in huis had maar het was de tijd nog niet daarvoor. Pas een jaar of twee geleden ben ik begonnen met haar hier op het bospad (paar kilometer licht heuvelop met aan het eind een open plek waar alle paarden altijd pardoes op de rem gaan) eens echt voluit te laten gaan, dat was toen wel heel erg 'wow' ja. Heerlijk, die adrenaline, ook voor haar.
Ik heb Barrelrace en Polebending wedstrijden gereden met de moeder van BD, (BD was toen nog te jong en onervaren) en ga graag hard, maar wel gecontroleerd hè.

Ook heb ik haar geleerd dat zij aan het eind van elk weggetje, voor iedere kruising, bovenop elke heuvel stopt. Stilstaat dus! En dán gaan we weer verder. Ik ben daar heel duidelijk in, nooit zullen wij een ander weggetje in draf nemen of een kruising oversteken zonder te stoppen. Dit doen we overigens met al onze paarden, ook in de lessen.

Daarnaast flink gewerkt aan de stop, die móét erin zitten als je dit soort dingen wilt doen. Maar ik moet altijd om me heen kijken wáár, wanneer en met wie ik voluit kan. Tis nou eenmaal ook het soort paard dat enorm veel temperament heeft en dat heb ik verder geacccepteerd.

Door de jaren heen en met het ouder worden ben ik zeker ook voorzichtiger geworden, vroeger was ik veel roekelozer, maar ook ik heb
geleerd

Groet, Pien

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:13:


Ja dat zal het zeker zijn.
Afgelopen herfst hebben hier een paar paarden ringworm gehad (ik zag de bui al helemaal hangen) , één leek net een wrattenzwijn en is uitvoerig door de DA behandeld met oa weerstandsverhogende injecties, terwijl we bij de anderen een gewoon een spuitflacon Immaverol voldoende hadden, daar is het niet echt tot een uitbraak gekomen, bij die ene wel. Tja, weaarom bij de een wel en de ander niet ;S

Groet, Pien

Erdnuss Friedrich schreef op donderdag 17 januari 2008, 10:32:


Er ook al eens eraan gedacht dat onbeperkt kuil een oorzaak van diarree bij paarden kan zijn? Zeker als de kuil wat zurig, vettig of nat is. Eigenlijk zou je kuil niet onbeperkt moeten geven, dan inderdaad wat stro erbij (of droog hooi).
Sommige van onze balen voordroog zijn ook wat natter, als we zo'n baal voeren merk je dat gelijk bij een aantal paarden die daar gevoelig voor zijn: Flotskak

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op vrijdag 18 januari 2008, 8:58:


Je wil niet weten wat er allemaal aan champignoncompost wordt toegevoegd. (dus opgeruimd, laten verdwijnen, verdonkeremaand) Ik ben bang dat de restanten van ontwormingskuren nog maar het minste zijn.
En wij eten dat.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Spirithorses schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:28:


Ja, dat hebben we met die ijslander ook geprobeert, gewoon geen galop meer, om te zorgen dat hij niet meer in die sjeesmodus terecht kwam, maar toen vertrok hij gewoon zelfs uit stap en ook vanuit stilstand.
Maar het was mijn paard niet, hè. En er reden best veel verschillende bijrijders op, wat die met m deden weet dan ook niemand meer.
In een poging consequent te zijn, had ik m dus met twee handen aan één teugel.. ik was erg vastberaden. Uiteindelijk, erg veel tijd later, ging hij wel weer stappen met lange hals..maar ik had zulke knikkende knieën, dat schoot ook niet op. Toen hebben we geruild, deed-ie het met mijn vriendin ook weer, echt hónderden meters, heuvel af, ja.
Zo'n paardje moet je niet jan en alleman op zetten...hij was gewoon echt heel gevoelig, en gék op rennen!
Je moet bij zo één consequent, gevoelig, en mentaal sterk tegelijk zijn..
Dat heb ik wel van dat paardje geleerd.
De mijne heeft in het verleden bij haar vorige baas geleerd dat het ok is om door openstaande hekken af te slaan en dan door een weiland te gaan sjeesen.
En op vrachtwagens te gaan jagen.. de vijfde vrachtwagen die dan passerde maakte haar dan zó kwaad, die ging ze dan als leidmerrie zijnde wel even de kudde uitzetten.. dat heb ik eruit gekregen, met als resultaat dat ze op een bepaald moment helemaal in de staak modus terecht kwam..
Dat komt dan weer door je eigen ervaringen..
Pardie laat zich uiteindelijk wel stoppen door te zigzaggen, maar het duurt wel even als ze eenmaal in de sjees zit. Maar haar kan ik er wel vanaf houden..en daarom heb ik haar en niet de ijslander!
groetjes

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:49:


Sommige paarden zijn echt gevaarlijk of geen rijpaarden of krijgen op sommige momenten een waas voor de ogen. Hun eigenaars vinden het niet altijd leuk om dit te horen, maar er zijn meer paarden op de wereld die een kronkel hebben (nu bedoel ik niet specifiek deze ijslander, maar toevallig kende ik ook zo'n ijslander dit dit dus ook deed).

Daarnaast speelt de opvoeding en de manier waarop ze gehuisvest worden een zeer grote rol. Toen BD dit met mij flikte stond zij bijvoorbeeld veel op stal, in de tijd dat ik haar inreed was dat nog zo.
En dan heb je nog te maken met de mening van anderen, zeker als het niet je eigen paard is.

Groet, Pien