Hoi iedereen,

Ik ben vorige week met Boyke beginnen oefenen op wijken voor druk. En het gaat eigenlijk al wel goed. Ik doe ook andere oefeningen zoals wanneer hij achter me aan moet lopen, aandraven wanneer ik sneller ga, en dan stoppen als ik stop enzo. (vandaag zelfs zonder koord en met paarden in de buurt! :) )
Gisteren was ik bezig, en toen kwam een meisje en die zei dat ze dat ook deed, maar snoepjes als beloningen gebruikt. Zij gebruikt ook een zweepje om haar paard bepaalde dingen te laten doen.
Nu heb ik vandaag eens geprobeerd met stukjes wortel om hem te belonen. (een zweepje gebruik ik niet) Ik vond dat het beter ging dan de vorige keer, maar ik vraag me af of dit wel een juiste manier van motiveren is voor een paard. Ik heb de site doorgelezen, dat stuk over wijken voor druk en de filmpjes, en Frans gebruikt geen snoepjes.
De vraag is nu eigenlijk of dit slecht is om te gebruiken.

Weet iemand hier iets meer van? Ben nieuw in deze manier van omgaan met paarden en daardoor nog een beetje onzeker.
Ik heb op aanraden van een paardenhumaniora enkele jaren met sporen en zweepje gereden (ik weet het, shame on me, gelukkig krijg ik nu de kans het beter te doen) en hij is dus niet echt een paard dat direct reageert op lichte druk, hij is ook al 13, maar de leeftijd speelt zeker geen rol, ofwel?

Dank jullie wel,
groetjes, Jolijn.

Ja, ik snap niet waarom het hieronder staat... Omdat er al een topic over was misschien? Sorry mensen...

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:33:


Jolijn, Ja het is een geweldige manier van motiveren, jij doet toch ook graag iets voor een beloning? Maar je kunt alleen een paard belonen met voer als je geleerd hebt hoe dat precies moet en welke voorzorgsmaatregelen je daarbij moet nemen.
Dus of eerst goed leren of niet meer doen.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:33:


Zéker kun je stukjes wortel of iets anders gebruiken om Boyke te belonen, maar leer hem dan wel allereerst dat hij niet mag bedelen, aan je zitten, ongevraagd je zakken afsnuffelen enzo. Leer hem een stapje achteruit te doen, gebruik daar consequent één woord voor, bijvoorbeeld 'terug', of 'back'. En geef de voedselbeloning altijd achteraf, nadat hij er iets voor heeft moeten doen.

Leeftijd speelt inderdaad geen rol, je moet hem zien te interesseren en motiveren, voedsel kan daarbij helpen, zolang jij maar niet het idee krijgt dat je een lopende voermachine moet worden om van hem iets gedaan te krijgen.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:40:


Kga weer "vies" doen ! Voedselbeloning vanuit het zadel is a big no no ........spreek en beloon met je benen en je lichaam (lossen van druk, ontspanning door lange teugel enz....) een paard moet een krioeltje in de nek blijven apprecieren en niet steeds naar voedselbeloning zitten te wachten (in sommige gevalen kan je dan heel lang wachten

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:42:


Eddy, ik ga ervanuit dat Jolijn vanaf de grond is aan het leren Boyke te laten wijken voor druk
Voor de rest ben ik het met je eens dat voerbeloning vanuit het zadel erg onhandig is, je hebt steeds een stoppend paard dat zijn hoofd omdraait omdat ie wat lekkers verdient heeft.
Paard mag best wel leren dat een krabbel in de nek, release, lange teugel en/of een woord ook voldoende zijn. En dat hij na het werk iets lekkers krijgt.

Greetz!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:42:


Flauwekuuuuuul viessmurf

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:33:


Mijn folosofie is:
Paarden begrijpen niet hoe ze fysieke druk moeten oplossen. Als ze aan het halster gaan hangen, raken ze in paniek, want ze begrijpen niet dat een stapje voorwaarts de druk laat oplossen.
Wat ik bedoel met "wijken voor druk" is dat het paard het CONCEPT leert dat je druk kan laten verdwijnen door eraan toe te geven, in plaats van er tegenin te gaan.
Nou kun je je paard natuurlijk prima leren dat hij een stukje wortel krijgt als hij achteruit gaat als je een vinger tegen zijn borst legt, maar wat hij leert is dan "ik krijg een wortel als ik achteruit ga als reactie op die vinger". Denk nu zelf eens na of dit voor het paard ook de "klik" geeft dat hij, als hij eens aan het halster gaat hangen, begrijpt dat hij een stap voorwaarts moet gaan in plaats van achteruit. Ik denk het niet. Hij is op dat moment niet op zoek naar een wortel, hij wil dat de druk van het halster ophoudt en hij begrijpt nog steeds niet hoe. Er is een associatie gelegd "druk, wijken, wortel", maar niet "druk, wijken, druk is weg".

Dat laatste is denk ik een absolute voorwaarde om je paard niet een kunstje, maar een concept te leren. Zodra je paard het concept eenmaal kent, dan zal hij wijken voor alle soorten van druk. Dus ook voor een teugel tegen zijn nek (neckreining), een been tegen zijn buik (wijken voor je kuit), en voor het bit (als je met bit wilt rijden), etc.

Je doet dit door niet te oefenen met een wortel, maar hem in verschillende situaties steeds opnieuw te laten ervaren dat druk onmiddellijk verdwijnt wanneer hij er voor wijkt...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Spirithorses schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:46:


dit is nu typisch een vies vooroordeel over clickeren en geen kennis hebben over deze trainingsmethode. Jammer.

Spirithorses schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:46:


Ik schets even een probleem van voedselbeloning vanuit het zadel:

Bij mij kwam iemand die clickerde met haar paard, ze liep haar paard te pas en te onpas met voer te belonen, ook voor dingen waarmee ik het helemaal niet eens was. Het was een paard dat graag steigerde en wat deed zij? Ze beloonde het paard met voer zodra hij op de grond kwam. De uitleg daarbij was dat ze het paard wilde belonen voor het weer omlaag komen .

Met rijden liep het paard alle pionnen af en gooide hij ze één voor één om, zogezegd omdat het paard dacht dat hij daar iets mee verdienen kon. De bedoeling was echter óm de pionnen te slalommen (oefening).

Verder was het paard allesbehalve voorwaarts. En elke keer dat het paard wél een paar passen liep kreeg hij zijn beloninkje, dús liep het paard maar een paar passen, dan stopte hij, draaide zijn hoofd om alsof hij wilde zeggen "Ik heb een paar passen gedaan zoals je vroeg, nu wil ik een beloning". Het paard wilde dan geen stap meer verzetten.
Iedere keer weer moest de rijder het paard dus opnieuw in gang zetten in plaats van het in gang te houden.

Het is zeer moeilijk om een paard dat niet voorwaarts is telkens weer in gang te moeten zetten, als hij eenmaal loopt moet je dat zo zien te houden, dat is een stuk minder uitputtend voor zowel paard zelf als rijder. Bovendien moet de rijder over de juiste timing (en consequentie) leren beschikken om het paard dusdanig aan te voelen en het een stap vóór te blijven door voorwaarts te blijven vragen als het zijn pas ook maar één milliseconde vertraagt (voelen dus!). En dát belonen natuurlijk, maar niet met een snoepje. Gewoon met een woord, ontspanning en een krabbel.

Het is zaak dan zoi'n paard verder niet te overvragen, daar kun je ook weer een hoop mee, maar daar gaat het nu niet over, het ging over voedselbeloning vanuit het zadel.

Paard doet het goed nu, zijn probleem is bijna over. Zonder voedselbeloning.

Greetz, Pien

Frans Veldman schreef op woensdag 16 januari 2008, 21:51:


Ja hoor Frans.



Er is een assosiatie gelegd "druk, wijken en op t moment dat de druk 1 mm weg raakt - jes! - (een bevestiging dat het de goede kant op gaat ) en later een beloning.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction