Esther schreef op woensdag 16 januari 2008, 12:14:


Ook hier zijn menselijke ervaringen mee, instinctief eten genaamd. De eerste jaren van mijn rouw voedsel eten ben ik zo streng geweest als deze eetwijze aanraad. Het is de eetwijze van alle dieren (die niet door mensen gevoed worden natuurlijk).

Hoe dat toegaat begrijpen jullie dus allemaal, enkel rauw eten, eerst verschillende dingen ruiken en dan proeven en dan net zoveel eten als je wilt van het voedsel wat het lekkertste ruikt en smaakt. Geen dingen door elkaar mengen, en geen smaakmakers erbij, net als in de wei dus.

Mijn lichaam reageert dan inderdaad heel verschillend op een wortel vandaag of morgen. Mijn lijf maakt het eten direct reuk en smaakloos zodra het genoeg van die stof heeft, dat is dus soms na 1 worteltje, soms pas na een hele kilo wortelen. Eten ruikt dan ook telkens heel verschillend, niet echt natuurlijk, maar de smaakvolle reactie is heel verschillend. Die smaak volle reacties zijn het compas waarop je lekker en gezond kunt eten.

Ik weet zeker dat dit bij dieren precies zo werkt en dat het instinctief aangeboren is. Dat moet wel, omdat bij mensen dit voedsel instinct al binnen een week op deze manier eten weer wakker gemaakt kan worden. Ook al heb je 40 jaar gekookt eten achter de rug, ook al eet de mens al 10.000 jaar vanaf een vuurtje. Met die kennis die ik hiermee op gedaan heb, begrijp ik nu veel meer van de reacties van baby's op voedsel en de verschillende voedsel voorkeuren van iedereen. Het instinct dringt door de verwarringen heen van gekookt en gemixt eten heen. Hoe jonger het kind hoe slechter het eet, is de ervaring van vele ouders. Niets is minder waar, hun voedsel instinct geeft vele stops op wat hun aangeboden wordt. En doordat we de kennis en ervaring missen weten we niet hoe hier mee om te gaan.

Zoetigheid misleid het instinctief eten ook. Ik ging dan ook vooral fruit soorten eten die zoet waren. En de groentes liet ik wel erg veel liggen. En dat is de reden dat ik na enkele jaren toch rouwkosten ben gaan maken, met mengen en op smaak maken. Dit is geen zuiver instinctief eten meer, en die duidelijke reacties van de eerste jaren ben ik daarmee voor een groot deel kwijt. Maar goed, de les was geleerd en rauw eten doe ik nog steeds.

Als Frans zegt dat gras eten voldoende is, omdat daar alles in zit en paarden eten wat voor hun neus komt. Dan zouden we precieser moet kijken om daar zeker van te zijn. De mest onderzoek is een aanzet maar die kan ook niet van minuut op minuut duidelijk maken of een paard de klaver erg lekker vind en het volgende moment de klaver expres laat staan, etc. etc.

Groetjes, Michiel
Natuurlijk leven is geavanceerder dan je zou denken.

Piet schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:13:


Weet niet hoeveel je nodig bent.

http://www.agrifirm.nl/Default.aspx?tabid=183&cs_ctg=6
Onder aan de pagina, zijn alleen grote rollen van 50 m. lang.

Unartica schreef op woensdag 16 januari 2008, 17:36:


Ik denk dat mok ook door een bacterie in het gras kan komen.
Mijn paard Buck heeft nooit mok en staat 24/7 in de bagger en op allerlei soorten bodem. Jaren geleden had ik enkele maanden een logeerpaard in de wei. Deze had mok en kreeg zelfs een olifantsbeen van een klein wondje. Nadat dit paard weg was zette ik Buck in de wei. Binnen een week had hij mok. Nadat ik het had behandeld heeft hij het nooit meer gehad. Ik denk dat het logeerpaard een moksmurf in het gras heeft achtergelaten die mijn paard besmet heeft.

Christel Provaas schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:30:


Waar ik ooit werkte kregen alle paarden die op één bepalade weide liepen eens tegelijk mok. De paarden op andere weides hadden nergens last van. Alle weides waren even nat. Het was in een natte, relatief warme en vochtige winter dat dit probleem zich voordeed.

Groet, Pien

De beste kwaliteit windbreekgaas wordt zover ik het weet gemaakt in Belgie bij Vervaeke. Er is namelijk verschil in kwaliteit kijk maar eens bij hun op de site er staan ook dealers bij. www.vervaeke.be

Diaan schreef op woensdag 16 januari 2008, 15:17:


Ik heb ze ook pas voor mijn wpnnr. Hij loopt er niet echt fantastisch op. Soort pinokkiobeweging met zijn voorbenen. Wel erg jammer, want ze zijn vederlicht. Nu loopt ie weer met zijn ouwe zware smitjes, daar loopt ie een stuk beter op. Maar dit paard kun je niet als doorsnee nemen. Waarschijnlijk zou hij op ijzers op t harde ook als een houten klaas draven. Afwijkende beenstand, zelf denk ik ook dat ie mss wel gevoelige pezen heeft of id. Als dat al bestaat. Dus als je een normaal gezond paard hebt, zal t wel goed gaan met die Cavallo's.

Michiel schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:24:


Hoe interpreteer je, wat je ziet? Bij het plotseling laten staan van de klaver, kun je zeggen "kijk het maakt niets uit, het paard eet wat voor zijn mond komt". Je kan ook zeggen "kijk hij heeft nu plotseling genoeg daarvan en gaat naar iets anders wat hij lekker vind en dus nodig heeft". Het zelfde probleem van een andere kant bekeken is, hoeveel gezonder is een paard dat alle keuze heeft in vergelijk met een paard dat alleen gras en hooi krijgt? Of maakt dat niet uit?