Ik open even een nieuw topic nav het "J-Ankie" topic op HN...
Er wordt nl nogal snel besloten dat een bepaalde fysieke uiting van een emotie bij het paard, wel dit of dat moet zijn, want het doet zich ook voor als mijn paard "blij" is...
Dat wéét je toch niet?
Mag ik ééns heel kritisch zijn en flauw?
Ik vind het gevaarlijk om uitspraken te doen als deze.
Jij neemt aan dat je paard niet boos of geirriteerd is als hij achter je rent met de oren plat, en vandaaruit "bewijs" jij dat oren plat niet altijd een duiding is van irritatie. Dàt is nou net gevaarlijk.
Iets besluiten op basis van een eigen indruk en aanname dat je paard niet geirriteerd is. Heel blij en uitgelaten... is net het zelfde. We kunnen raden dat dergelijke fysieke uitingen passen bij een bepaalde emotie, maar zijn we het dan zeker? Kunnen wij niet verkeerd zijn?
Zoals die nederlandse vrouw die door een aap aangevallen werd nadat ze elke dag bij de aap kwam en "lachtte" naar de aap. Voor de mens hoor het fysieke gebaar, lachen, tanden ontbloten bij een andere emotie dan voor die aap (di agressie, uitdaging).
Maw hoe weet je zeker dat er geen irritatie is bij je paard als diens oren plat liggen?
Paarden schijnen overigens niet ambivalent te zijn. Ze kunnen zich bv niet gelukkig voelen en ondertussen doen alsof ze ongelukkig zijn, ze kennen één emotie per moment, geen diverse. Bron: denken als de dieren van Temple Grandin.
1) Kan een paard "doen alsof" hij boos, geirriteerd is?
Ik ga zelf al een antwoord geven :) wat
ik denk, ja kijk maar naar "spelende paarden";
2) Is het voor de mens duidelijk te onderscheiden?
Neen. Egon liet ons een tijd geleden twee foto's zien. OP de ene foto was het vechten een "spel", op de andere foto was het vechten "voor echt". Niemand van ons kon aan beide paarden zién wat het verschil was in lichaamstaal, op basis van wat deze paarden wisten of het menens was of niet. Opmerkelijk was dat de kudde er om heen, wél wist of het menens was of niet. Dus blijkbaar was het voor de kudde niet "doen alsof" maar heel duidelijk waar het op stond, maar konden wij het verschil niet waarnemen en lijkt het voor de mens "doen alsof hij boos is".
Ik denk dat we veel te weinig observaties gedaan hebben, ook al lopen we al 40 jaar tussen de paarden, om te kunnen besluiten wat paarden werkelijk voelen.
Het is al mooi dat wij, de kudde PN
, ons tenminste afvragen wat een paard voelt en er misschien vrij dicht in de buurt van komen, itt sommige traditionele ruiters die zelfs niet zien wanneer hun paard ontspannen is. Traag lopen is ontspanning; staart zwaaien, orenspel, likken en kauwen, oogjes driehoekig, enz ... wordt over het hoofd gezien.
Ik speel heel vaak het spelletje "kies zelf wat je wilt" met mijn paard.
Maar ik open ook nog eens een nieuw topic, tis toch schoon were!
Warboel
