Vandaag moest Chris op controle met zijn knie.
Gelukkig, hij moet niet geopereerd worden. De revalidatie zal alsnog vele maanden duren, maar langzaam bewegen is de boodschap.
Chris is vanavond naar zijn paard gegaan. Toevallig belde ik hem vanuit mijn auto, op het ogenblik dat hij op de pensionstalling arriveerde. Plots vroeg hij of het wel aangewezen was om even
bitloos te rijden.
Ik veroorzaakte zowaar bijna een verkeersongeval. Chris paardrijden? In zijn situatie? Met een kapotte knie? En
bitloos?
Ik ben als de bliksem naar de pensionstalling doorgereden.
En ja hoor, Chris was al volop bezig Iman op te zadelen. Het bitloze hoofdstel hing al klaar, samen met zijn gewoon hoofdstel mét dressuurstang.
Hij vroeg me opnieuw of het in zijn toestand wel verantwoord was.
Ik antwoorde dat - als hij maar 1 seconde zou twijfelen - er een goede tussenstap was. Ik stelde voor om het touwhalster aan te houden met daarover het
bitloos hoofdstel. Aan het touwhalster zou dan een leidtouw kunnen bevestigd worden waarmee we de eerste stappen zouden kunnen zetten. Maar Chris bleek plots overtuigd, het touwhalster was niet nodig.
We hebben samen Iman verder opgezadeld, het hoofdstel aangepast, en Chris is opgestapt: zónder bit, zónder zweep én zónder sporen.
Hij heeft een half uurtje gereden. Eerst stap & stop. Daarna een drafje geprobeerd, en terug in stap - en stop. Dan heeft Chris een galop gevraagd. Iman ging echt lekker rustig in galop. Een beetje verruimen op de lange zijde, terugnemen in de bochten en de korte zijde. Weer in stap, en stop. Dan vroeg hij een back-up (Chris had mij dit de vorige keer zien doen). Iman ging heel netjes een pasje achterwaarts.
Op het einde liep Iman toch weer een beetje onregelmatig, en is Chris meteen afgestapt.
Op mijn vraag hoe het voor hem aanvoelde was Chris zijn antwoord dat Iman véél vlotter en spontaner in galop sprong dan toe hij mét bit onder het zadel was. Maar om nu
bitloos al meteen en bosrit te maken ... dàt is nog net iets te veel gevraagd.
Maar Chris kennende ben ik daar nogal gerust in. Hij heeft nog minstens 3 maanden revalidatie voor de boeg. Tegen dàn is hij zo vertrouwd met het
bitloos rijden, dat ie daar niet meer over inzit
Iman liep ontspannen, maar niet verzameld. Dit kan ook moeilijk, aangezien Chris z'n knie helemaal ingespalkt zit. Hij is dus niet in staat fijne hulpen te geven.
Nadien hebben we samen nog een goed glas gedronken.
Eens PN, altijd PN ... Big friends, forever !!!
Warboel
