charlot van r schreef op donderdag 10 januari 2008, 16:00:
> Nu ja, vandaag heb ik dus wat meer geoefend op grondwerk, ik
> dacht dat ze me atlijd perfect volgde, maar ik zocht eigenlijk
> niet zoveel moeilijke situaties op.
> om het touw dat je vast hebt, gewoon vast te houden, niet los,
> maar niet trekken, komt ze dichter dan wordt ze beloont, ik sta
> dan niet naar haar te kijken, maar voor me uit, anders ben je
> aanvallend toch?
dit lijkt op de subtiel trainen methode van conrad, denk ik: aanhoudende druk, dus niet toenemend of afnemend, tot paard reageert, dan los (di negatief belonen) en eventueel bekrachtigen.
> ze kwam likkend af na 5 min. Ik weet niet hoe
> jullie tegen over deze methode staan, maar ik vind het nog wel
> werken.
je leert vooral zelf geduldig te zijn en niet te gaan trekken of met andere vormen van dwang vragen je paard te volgen. Das wel goed. Je paard leert dat het van de druk wegkan, door niet in te gaan tegen de druk, maar er voor te wijken. Ook daar goed dat je paard dat leert. Jij leert op het juiste moment belonen, ook goed
Maar,
ik zou het geen 5min toleren, *op straat*.
Was het echt 5 minuten?
Weet je waarom ze staakte? Dat is natuurlijk de eerste vraag die je moet stellen.
> Ik heb het gevoel dat ik met te clickeren om een stap
> voorruit te gaan, haar laat dominant zijn...
Je hebt gedeeltelijk gelijk, je laat haar beslissingen nemen, maar dat komt niet door het clickeren, maar omdat jij dat toelaat.
Als
zij het initiatief neemt om stil te staan en jij reageert daar op door te vragen "loop door, kom hier", en dan beloon je die stap voorwaarts, tja, wie clickert er wie dan nog
Het is niet de bedoeling met clickeren dat jij je paard laat bepalen waar er wanneer getraind wordt.
> Op momenten dat ze wilt deed, en wou voorlopen, direct stop en
> achteruit. ik deed dat wel vroeger, maar niet altijd in
> moeilijke situaties.
Vraag je je dan af waarom ze "wild loopt"?
Als je dat niet weet, kan je niet weten hoe te reageren, toch?
Warboel
