Michiel schreef op woensdag 2 januari 2008, 22:29:
> e m kraak schreef op woensdag 2 januari 2008, 13:43:
>
>>> Maar die wageningse onderzoeksgroep is wel heel leuk bezig zo
> weer niet te wild worden las ik, ze moeten wel rustig op de
> foto kunnen voor de touristen.
>
> Groetjes, Michiel
Mijn basale vraag was: waar haalt wie dan ook de écht wilde paarden als vergelijkingsmateriaal vandaan, want die zijn reeds eeuwen uitgestorven.
Nee, die krijg je niet binnen 1 generatie terug door middel van feralisatie aangezien (als opmerkelijke eigenschap!) juist de modernere hersendelen onder domesticatie (wél met reeds 1 generatie!) degenereren; een onomkeerbaar proces. Zelfs bij reeds eeuwen verwilderde populaties (zoals konijnen of geiten waar nog wel "wild" vergelijkingsmateriaal voor te vinden is) is deze degeneratie niet hersteld.
Zelfs de heruitgezette Przewalski's zijn dus feral!!!!! Het feral dier is persé niet hetzelfde dier als het oorspronkelijke wilde dier.
Het door jou verwezen artikeltje van Koene legt wel leuk de vinger op een aantal wonden van meer maatschappelijke aard. Binnen het begrazingenvlak is er zeker sprake van een aantal belangen die tot zienswijzen leiden die nogal op spanning met elkaar staan.
Het is zeker waar dat maatschappelijke verantwoording zwaarwegend is, hetgeen primair al door de wet opgelegd wordt; niettegenstaande (zelfs bezwarend!) de waarschuwingsbordjes in de trend van "toegang op eigen risico" is dat juridisch NIET WAAR! Als een dier (grote grazer of anders) schade aan een bezoeker van een opengesteld terrein toe brengt is de eigenaar c.q. beheerder verantwoordelijk, dus als jouw auto door een hert op de Hoge Veluwe op het gewei genomen wordt kun je gewoon de rekening indienen... tot hilarische hoogten kan dit mechanisme stijgen wanneer er sprake is van een persoonlijk letsel hetgeen de hele begrazingenwereld in spanning hield toen (ik meen in Limburg) enige jaren terug ondanks alle inspanningen en waarschuwingen van "houdt afstand" etc., etc., etc. een kind verwondingen opliep. Uiteraard in optima forma door stommiteit van de mensen zelf maar dat mag dan niet gezegd worden.
Dit leidt dus tot een eis dat begrazingen vooral publieksveilig moeten zijn. Publieksveiligheid leidt op de beurt tot de keuze voor rustige, liefst teruggetrokken dieren. Daarom zijn de ijslandse poniesvervangen door dartmoors o.i.d. ... en met de lieve koniks is men ook in dit opzicht niet zo blij.
We hebben het in dit opzicht dus over een maatschappelijk opgelegde eis, niet de voorkeur van onderzoekers of beheerders.
Maar ook intern is er een schakering van interessen en belangen. Oorspronkelijk was het belang van de terreinbeheerders simpelweg "graasmachines". Dat is zeker voor een flink deel zo gebleven - de ecologen meten vol enthousiasme de percentages bloemetjes en bijtjes maar hebben geen oog voor eventueel welzijn van de beheersmachines want dat is hun pakkie an niet - dat was uiteraard zeer op gespannen voet met (o.a. het ijslander) stamboek wiens particulieren die graasmachines leverden. Dit leidde logischerwijs tot het vormen van eigen populaties beheersmachines door de natuurbeheerders. Weg met die lastige lui met hún ene ponnietje uit de kudde...
Vanuit ethologisch standpunt zie je weer een heel ander divers beeld, van de "ouderwetse" wildbeheerder (meestal tevens jachtbeheerder) die prachtige majestueuse dieren wil zien tot de voor NL begrippen meest afstandelijke houding van het Oostvaardersplassen beheer.
Nmm zijn die Oostvaardersplassen het meest interessant van allemaal. Daar komen de beheersbelangen ook het meest duidelijk tot botsingen.
Mijn eigen insteek echter tot het bekijken van koniks ter vergelijk met onze huisdieren is een heel andere; juist omdát er genetisch geen verschil is zijn die vergelijkbaar.
Blabla! , Egon
Keep it greasey
so it'll go down easy
Hi-ho Silver!
Warboel
