Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:53:

Mooi verhaal, maar als hij er straks weer vanaf ziet, moet je niet al te zeer teleurgesteld zijn. Waarschijnlijk pikt hij er zowieso wel van op, maar minder extreem als jij hebt laten zien. Mensen hebben tijd nodig.


Herman, jíj bedankt....voor je inzet, namens alle paarden die nog 'bevrijd' moeten worden....
Trouwens, er zijn altijd weleens minder mooie momenten tijdens het werken met paarden, dingen gaan ook vaak per ongeluk, ook bij mij....
Wat vind je erger, 22 uur per dag in een stal, of buiten huisvesting en 1 uurtje per dag met een bitje in werken?
groetjes weer

clarissa ruijgrok schreef op maandag 24 december 2007, 12:06:


Waarom schrijf je "bitJE" in plaats van bit?
Het valt me namelijk op dat er op forums steeds vaker "bitJE" wordt geschreven.
Ik krijg er altijd het gevoel bij alsof wanneer je een bitJE schrijft, dat dat minder erg is als gewoon een BIT. (?)
Het is en blijft een bit.

Eva Saegerman schreef op maandag 24 december 2007, 11:34:


Toen Veldre enkele maanden geleden bij ons kwam, was ze al 3 jaar niet meer bereden. Daarvoor werd ze traditioneel recreatief gereden met bit.
Jolien, mijn dochter van 15 was de eerste die het aandierf om terug op haar rug te zitten.
We hadden al enkele lessen bitloos gereden bij Pien & Jack, dus daar was al geen probleem meer mee.
En een paard dat al 3 jaar niet meer gereden was, moest toch terug een beetje beleerd worden, dachten we. Dus waarom dan niet gelijk bitloos.
Het was best wel spannend. We wisten absoluut niet hoe Veldre zou reageren.
Hoe hebben we het aangepakt:
=> We hebben de paddock afgespannen tot een picadero van 20m x 20m. => Veldre kreeg een bitloos hoofdstel aan (dat nog niet goed pastte ), => daarover een gewoon stalhalster (we werkten toen nog niet met een touwhalster).
=> Aan het stalhalster hadden we een leidtouw van 2,5 meter.
=> Jolien is opgestapt. Veldre bleef rustig staan.
=> Jolien geeft de hulpen om in stap te vertrekken. Op hetzelfde ogenblik vertrok ik ook, om het signaal voor Jolien te bekrachtigen. Veldre ging gelijk mee.
=> Zo hebben we enkel rondje in de picadero gestapt, gestopt, en terug opnieuw vertrokken.
=> Als Jolien zich veilig genoeg voelde, heb ik haar het leidtouw gegeven, zodat ze zelfstandig verder moest rijden. Ikzelf bleef in het midden staan.
Op een bepaald moment heeft ze de hulpen voor een draf gegeven, waarop Veldre prompt in draf ging. Daarna weer in stap.
Dit alles heeft hooguit 5 minuutjes geduurd. Het bitloos rijden met Veldre was bij deze meteen een feit.

Kijk Aafke, wat tussen de oren zit, kan je er ook tussenuit halen .
Super dat je de moed hebt om het te proberen. En als je twijfelt, zorg dan dat je in elk geval voldoende "veiligheidsfactoren" voor jezelf inbouwd.
Rij de eerste keer desnoods maar 5 minuten. Voel dat het ok is voor je paardje, beloon hem uitvoerig en stap adn terug af.
Als het die eerste keer al goed aanvoeld, blijf dan zéker NIET rijden. Stap op tijd terug af. Dit geeft je een gevoel van overwinning en zal je de volgende keer met weer meer vertrouwen terug opstappen.
Je zal best wel gespannen zijn die eerste keer, en dat voelt je paardje ook. Vandaar dat het niet lang moet duren. Rij niet alleen ijzervrij, maar ook stressvrij. Véél succes, en nu al een dikke proficiat voor je goede voornemen.

Herman

Eva Saegerman schreef op maandag 24 december 2007, 11:34:

Ja Eva, en wie heeft toen jou mexicaans hoofdstel met bit en al overgekocht ?
Juist ja, ikke ... 'k weet het, shame on me

Maar ge ziet wel hé, het is uiteindelijk nie zo moeilijk om van al diene ijzere rommel los te komen.

Het hoofdstel is inmiddels doorverkocht aan iemand die al lang niet meer rijdt.
Dus kan het ook geen kwaad meer aanrichten. Weeral meer ijzervrij.

Voor iedereen op dit forum. een hele fijne kerst toegewenst

loes

hallo ik ben 35 jaar , en wil graag met paarden leren omgaan.
maar natuurlijk wel op de paard vriendelijke manier.
ik kom uit montfort , dat ligt in midden limburg.
is er iemand die weet waar ik dat in de buurt kan leren ?

vriendelijke groetjes jeroen.

Michiel schreef op maandag 24 december 2007, 10:55:


Ik ben het voor zoverre met je eens, Michiel.
Dat is ook wat ik bedoel met de sociale beleving. Het is inderdaad niet allemaal zo zwart/wit.
Maar toch enkele bedenkingen, verder bouwend op je voorbeeld.
Wéten en overtuigd zijn is volgens mij niet helemaal hetzelfde.
Chris wéét dat zonder bit rijden beter is voor het paard, maar hij is (nog) niet overtuigd dat het ook wérkt voor zijn paard.

Mishandeling van je voeten gaat over je eigen voeten. Je hebt - objectief gezien - zélf de keuze om wél of niet blootvoets te lopen.
Een (gedomesticeerd) paard heeft nooit de vrije keuze. Hier wordt àlles bepaald door de mens. En als deze mens beslissingen neemt uit eigenbelang, gemakzucht, ... (vul zelf maar in), en daarmee een inbreuk pleegt op de geestelijke en fysische waarde van het paard, dan noem ik dit zonder meer mishandeling. Oók al hebben de eigenaars nog zó het beste voor.

Maar je hebt ook wél gelijk waar je schrijft dat de mentale druk van de omgeving het vaak onmogelijk maakt om iets te veranderen. Mensen kúnnen vaak niet veranderen, ook al zouden ze wel willen (maar ook dàt zit tussen de oren, net zoals bitloos rijden, of ijzervrije hoeven).
Chris is daar ook een typisch voorbeeld van. Ik ben ervan overtuigd: als morgen zijn paard het leven laat en hij koopt een nieuw, dan zal hij zoeken naar een "NH/PN" paardje en het ook elders huisvesten. Want dàn heeft hij een argument naar zijn sociale omgeving.
Helaas zijn er zélfs dàn nog te weinig mensen die de fase van "het wéten" omzetten naar "overtuigd zijn".

Wat dat betreft was het bij mij een "geluk" bij een "ongeluk". Mijn vorig (eerste) paard, Papillon, is tóch gestorven, ondanks het strikte opvolgen van wat DA, hoefsmeden, trainers, professionele paardenmensen, etc ... adviseerden.
Waarom zou ik nog 1% geloof moeten hechten aan deze lieden?
Dus ben ik in het donkere gat van NH gesprongen. Met véél twijfels, oohhh ja! Maar ik werd - dank je wel Pien & Jack - (en wordt nog steeds - dank je wel Eddy & Poedertoren -) prachtig opgevangen. 'k Heb een héle zachte landing gemaakt. Bij de tradi's stond ik in de kou. Daar word ik al lang als een rare kwiet bekeken. discussieren doe ik er niet mee. Ze trachten te overtuigen al evenmin. Maar ik laat ze wél zien hoe ik het doe. En dan merk ik plots stilte aan de andere kant van de lijn ...

Herman

jeroen schreef op maandag 24 december 2007, 14:35:


Hoi Jeroen, welkom hier.
Ik weet niet wie er allemaal bij jou in de buurt zitten, maar als je iets verder wilt doorrijden (bij Maastricht) dan kun je aan onze NH lessen komen deelnemen.

Groet, Pien: www.spirithorses.nl (of be, kan ook)

Beste Eddy en Hilde,

Het verlies van jullie mooie Yasmin geeft een sluier over deze kerstdagen. De trots, blijdschap en plezier van zoveel leven in zo een mooi meisje is in zo korte tijd veranderd in machteloosheid, verdriet en gemis. Wij wensen jullie heel veel sterkte toe in deze tijd en hopen dat als jullie over een tijd terugdenken aan Yasmin het beeld van al die mooie maanden in gedachte hebben en niet deze zware laatste dagen. Onze gedachte zijn bij jullie deze kerst.

muriel schreef op maandag 24 december 2007, 14:46:


Ik sluit me hier helemaal bij aan.
Jack en ik moeten de hele dag aan Yasmin denken, en aan jullie verdriet, Eddy en Hilde.....

Liefs, Pien

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 13:57:


seriesu was jij dat???
hoe jij dat nog weet!!

Eva Saegerman schreef op maandag 24 december 2007, 14:51:


Yep, that's me

Ha, en ge moest eens weten wat ik nog allemaal weet

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 14:57:


Daaar kan ik nie tegen he ...
vertel op!
Of mail mij als te pikant is voor een openbaar forum
Pfff en als gij zo begint zal ik es beginnen over iets he ....
Uw oren gaat teuten ("ik steek mijn tong uit-emoticon", maar ik weet niet hoe het hier te zetten)