In Terneuzen waren we tot 1996 gezegend met een melkboer die nog met fjord en kar zijn ‘wijk’ liep.
Zijn zoon heeft het overgenomen en de zuivelwinkel van Pa en ma omgetoverd tot een delicatessenwinkel. Zijn vrouw in de winkel. Zelf rijdt hij nu met een Ford Transit naar zijn klanten.
Pas kreeg ik een reclame boekje van het zoveel jarig bestaan van de winkel met daarin het verhaal van de oude melkboer, inmiddels 77 jaar. Hij vertelde dat zijn vader voor de oorlog met een motorbakfiets reed en door de oorlog gedwongen weer omgeschakeld was naar paard en wagen. Hij had zelf het bedrijf in 1960 overgenomen van zijn vader.
Hij was nooit omgeschakeld naar een winkelwagen omdat hij schatte dat het rendement daarvan lager zou blijven liggen dan wat hij met paard en wagen verdiende. Hij kon enorm veel sneller werken en een Fjord kostte qua onderhoud zeer weinig.
In het blaadje vertelt ‘de melkboer de oude’ dat zijn paard exact wist waar een klant woonde en daar automatisch stopte.
“Dank u wel” of “Goeiedag” waren voor het paard de cues om door te lopen tot het volgende adres. Dat kon een volgend nummer zijn, maar ook drie huizen overslaan omdat de tussenliggende nummers geen klanten waren.
Het was zelfs zo dat paard precies wist of hij rechts af moest of de straat moest oversteken om links af te gaan om de volgende klanten te bereiken.
Ik heb hem vanmorgen gebeld en een aantal vragen gesteld.
Ik vroeg hem als eerste:
als u nu even graaft in uw geheugen, hoe ging het dan wanneer er een nieuwe klant in de wijk kwam wonen, hoe lang duurde het voordat uw paard wist dat hij daar ook moest stoppen?
Dat was in 1 keer bekeken, zeker in 2 keer, maar dan wist ie et ook echt. En als ie daar de eerste keer iets te vreten kreeg, wat ik nooit aanmoedigde, want meestal waren het suikerklontjes en da’s slecht voor een paard, wist ie het absoluut in 1 keer.
Volgende vraag:
Stel nu dat er een klant uit uw wijk ging verhuizen, hoelang duurde het dan voordat hij wist dat hij daar niet meer hoefde te stoppen?
Joh, daar heb ik toch zeker nooit op gelet, maar nou je ’t vraagt, ik denk een keer of drie, vier?
Dus kun je zeggen dat hij vanzelf op uw zeggen van ‘ga door’ dat stoppen afleerde en als u dat 3 of 4 keer gezegd had en op die verkeerde plaats gestopt was hij in het vervolg vanzelf doorliep?
Ja, nu je het zegt, dat is zo!
Ik weet nog goed dat we ook altijd melk haalden bij de boeren en als dan een boer ineens te duur werd met zijn melk, moest hij die voorbij naar de volgende boer, het kon toch wel een week duren voordat hij niet meer aan de teugels trok om die kant op te gaan!
Dus, als ik nu concludeer dat een paard naar uw mening sneller iets aanleert, zeker als er een beloning wacht, dan afleert, heb ik dan gelijk?
Absoluut, dat is zeker
Heel fijn dat u mijn vragen wilde beantwoorden.
Enne, ik wil graag een mooie kopie van die foto met u en kar en paard, om in een lijstje te steken en in mijn hal op te hangen “
Ik sterf van de foto’s, iedereen maakte foto’s, dus kom maar langs!
Daar moet ik dus nog ff langs van de week
De clou van dit waar gebeurd verhaal?
Afgaande op de ervaring van iemand die dit 35 jaar lang met verschillende paarden heeft ondervonden, (wat natuurlijk geen wetenschappelijk bewijs is, maar laten we maar zeggen dat er sterke aanwijzingen zijn) blijkt weer dat iets aanleren gemakkelijker, sneller werkt , dan iets afleren.
Dus waarom zou je iets afleren als je beter ander gedrag er voor in de plaats kunt aanleren?
Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction
Warboel
