Gudrun schreef op vrijdag 7 december 2007, 11:42:


Nu het tot bijna 20068 geduurd heeft voor dat ontdekt is dat apen een heel erg veel beter korte termijn geheugen hebben dan mensen, zou het me niks verbazen dat men ook van paarden ontdekt dat ze met hun hersens veel meer kunnen dan we nu denken.
Het lijkt me echter ver gaan dat tijdens het aanleren van een nee een paard bewust verkeerde allerlei dingen ging doen om die nee te horen.
Als het goed is gebruik je nee, veel sporadischer dan jes.

Wat bij het yes een nadeel kan zijn , namelijk dat het paard dat begrijpt als "oefening gedaan dus stil staan" , is bij het nee / belonen natuurlijk een voordeel. Hij zal wanneer hij weet wat nee betekent willen stoppen. En ja, daarna vraag je ander gedrag,

Evengoed is dit heel wat anders dan een voortgaande negatieve cue zoals bij het spelletje warm-koud natuurlijk.
Daarbij kan "fout" , wat Wil zei, het zoeken naar goed gedrag misschien bevorderen.
Dus van fout, via mooi naar jes.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 7 december 2007, 12:51:


Of gekweekt op voormalige oerbosgronden....

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 7 december 2007, 12:23:


Eddy,
Één van jullie sterke punten is - spreek me tegen als het niet waar zou zijn - dat jullie niet op verplaatsing gaan. Leerlingen moeten tot bij jullie komen.
1. - Dit is al een "natuurlijke" barrière. Leerlingen die zich verplaatsen hebben er al iets voor over.
2. - Op je eigen terrein kan je ook probleemloos je eigen normen stellen.
Ikzelf had nooit 2 maanden lang wekelijks 200km afgelegd voor de basistraining bij Pien, als ik me niet zou kunnen vinden in haar visie en manier van werken. En hetzelfde geldt naar u en de Poedertoren.

Als je bij mensen aan huis gaat, heb je natuurlijk weinig te vertellen als daar paarden in stallen, op ijzers, ... enz. staan.
Als je dáár dan kritiek op geeft, is het inderdaad best denkbaar dat je als instructeur/instructrice de volgende keer niet meer moet komen.

Alles staat of valt met het vertrouwen dat de leerling in zijn/haar instructeur/trice heeft.

Ik ben een grote bangerik op een paard. Toch heb ik 2 jaar geleden de moed gehad om springlessen te nemen. Die instructeur gaf me zoveel vertrouwen dat ik uiteindelijk een sprong durfde nemen van 1,10m. En nu ... door wat ik ondertussen heb geleerd mag diezelfde instructeur (overigens een héél sympathieke knul), Veldre nog niet aanraken, laat staan ernaar kijken.

Het is maar wat je zelf als leerling wil en aankan.