Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 4 december 2007, 9:38:
> ... in Sint Niklaas, KaHog St. Lieven, Hospitaalstraat 23, drie
> dinsdagavonden na elkaar van 20 tot 22 uur:
> 4/12 Prof Frank Odberg
> 11/12 Dr. Machteld Van Dierendonck
> 18/12 MSc. Aymeline de Cartier
> Die eerste, is
> denk ik de Prof ethologie van Merelbeke. Om één of andere reden
> denk ik dat hij nog ver van Paardnatuurlijk af staat, kan fout
> zijn, ik ben ook benieuwd, en kritische vragen stellen staat
> vrij natuurlijk
Ja, een verslag... Moeilijk hoor. Ik was teleurgesteld, maar eigenlijk verwachtte ik het ook wel. Kritische vragen stellen had geen zin jammer genoeg.
Het publiek was hoofdzakelijk traditioneel, fokkers, stalhouders en wedstrijdruiters denk ik, de uitnodigingen bleken vooral van het BWP uit te gaan. Wat Prof. Odberg te vertellen had was voor hun vooruitstrevend, dus in die zin is dat ook al weer goed.
Over huisvesting en voeding heeft hij het niet gehad, enkel heel kort vermeld dat een paard 24u per dag op stal niet goed was. Ik veronderstel dat Machteld van Dierendonck het daar volgende week wel uitgebreid over zal hebben. (Maar ook lang niet vooruitstrevend genoeg naar mijn zin, dat weet ik nu al)
Een Prof Ethologie hebben we nauwelijks gezien, jammer. Wel een hogeschoolruiter, en OK, als ik het dan zo bekijk dan is het wel eens de moeite om van een goede ruiter te horen hoe hij de zaken ziet. Met wetenschap of natuurlijk paardengedrag had zijn voordracht echter niet veel te maken.
Hij heeft uitgebreid verteld over zijn eigen passie: de 18e eeuwse klassieke dressuur. Met een hele geschiedenisles erbij over paardrijden en africhting door de eeuwen heen, culminerend in de volgens hem perfecte rijkunst van de Gueriniere en co, en weer afglijdend in de 19e eeuw om nu in de 20e eeuw weer zo slecht te zijn dat hij uitgebreid commentaar kon leveren bij de huidige olympische medaillisten. Redelijk terecht waarschijnlijk, lees maar op
http://www.sustainabledressage.com/ voor een gelijkaardige opinie met mooie tekeningetjes. Voor mij allemaal oud nieuws, maar best weer eens interessant samengevat.
Paard voorwaarts, paard versoepelen, en wachten tot hij klaar is voor moeilijker dingen. Wachten, wachten, geduld, geduld. Mooi hoor.
Nog een hoop rijkunstig advies dat best correct is maar wat je bij vele goede leraars zult horen (ook bij
Parelli bv.). Pijnlijk (qua nutteloze informatie en tijdverlies) vond ik toen hij de hulpen voor schouder binnenwaarts begon uit te leggen. Misschien dat dit voor een publiek van diergeneeskundestudenten waarvan slechts een klein aantal paard rijdt nuttig is, maar hij stond voor een zaal vol paardenmensen!
Als Prof ethologie vond ik het dus huilen met de pet op. Een echte Gentse Prof van de oude stempel vond ik hem, best grappig om nog eens mee te maken, dat weer wel.
Maar zo weinig over wetenschap! Haast niets van wat hij zelf voordroeg bestond enig bewijs voor dat het dierenwelzijn bevorderde. Hij runt zelf ook een centrum voor paarden met gedragsstoornissen (daar horen we bij de laatste voordracht meer over, want die Aymeline de Cartier werkt daar), en hij vond duidelijk dat enkel zijn eigen aanpak de juiste was, had dus ook iets tegen (andere) paardenfluisteraars in het algemeen. Hij noemde specifiek enkel Monty Roberts, ik dacht eerst zelf omwille van de joinup, maar eigenlijk vertelde hij niet wat hij tegen hem had, mogelijk was het de buckstopper of zo. Alleszins zeer jammer dat heel paardenhoudend en -fokkend Vlaanderen nu met grote stelligheid kan beweren dat 'al die paardenfluisteraars en natuurlijke dinges allemaal quatsch is, diene professor heeft het zelf gezegd dat ze aan zijn paard niet zouden moeten komen'
Dan nog een minibeetje wetenschap. Enkele begrippen uit het behaviourisme / psychologie werden losjes van opzij benaderd (positive social modelling, die term kende ik nog niet, das dus wat Lolita en ik met Huppel doen). Pas de laatste jaren, vertelde hij, werd er begonnen met meten in paardenland, trekkracht op teugels, beweging van paardenbenen, gewichtsverdeling over de hoeven, ik ben erg benieuwd wat daar nog gaat uitkomen, tot nu toe nog niet veel jammer genoeg.
Hij vond ook dat Dr. Cook met zijn pleidooi voor
bitloos het helemaal fout had. OK, niks van Cook's bedenkingen zijn bewezen, maar het tegenbewijs was tot nu toe ook nog niet zo vet: zes pony's bleken een gelijke zuurstofsaturatie in het bloed te hebben met bit aan de teugel ('bijgebracht' zoals hij dat steeds noemde) versus zonder.
Hij was ook helemaal in de wereld van bitten, stangen, scharen, trensjes, bijzetteugels (niet te lang blijven gebruiken wel hé, stoppen als het niet meer nodig is!
), sporen, noem maar op. Maar, volgens hem kon je die op verschillende manieren gebruiken 'coercitief' of 'niet coercitief' Hoe je het verschil daartussen moest maken werd minder duidelijk, kennelijk als je volgens de 18e eeuwse methode reed was het goed en anders misschien minder? Of was er misschien (eindelijk!) een wetenschappelijke manier om dat te weten? Meten misschien? Die studie naar trekkrachten op de teugels bij het rijden van een dressuurproefje had dus gelijkaardige resultaten getoond bij wedstrijdpaarden en manegepaarden, trekkrachten van gemiddeld rond de 1000 gram (gemiddeld!). Ze hadden de trekkrachten ook gemeten bij leden van zijn club: de belgische academie van rijkunst
http://www.abe-bar.com/ en toen waren de trekkrachten nog 'maar' 300 gram gemiddeld. Het verschil tussen coercitief en niet coercitief is dan ... 700 gram?? De kriebels kreeg ik ervan, dat is wel al duidelijk zeker? Grrr
Maar (om positief te eindigen), van iedereen kan je iets leren, en dat heb ik zeker gedaan. Ik schreef het al, naar een goede ruiter wil ik altijd wel luisteren.
Groetjes en tot volgende week voor Machteld VD,
Nathalie
Warboel
