Esther schreef op woensdag 5 december 2007, 20:17:


ja hoor
84321
die opmerking hoefde helemaal niet, ik vind die nie zo lief
ben er 5 daagjes me weg
daaaaaag

marianne laenen schreef op woensdag 5 december 2007, 20:04:


Oh yes spank me Baby

Esther schreef op woensdag 5 december 2007, 20:17:


the neverending story

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 december 2007, 20:25:


hooow behave

Michiel schreef op woensdag 5 december 2007, 20:23:


zelfs zonder schoenen !

Wat fijn dat hij weer thuis is! Nu maar hopen dat hij snel opknapt. Ik kan me je zorgen en schrik goed voorstellen, heb het zelf ook meegemaakt.
Mijn paard heeft 3jaar geleden 2 slokdarmverstoppingen gehad in 2 maanden tijd. De eerste keer kreeg hij het vlak na het voeren van zijn brokken. Zijn luchtpijp zat voor een groot deel dicht, en hij stond letterlijk te stikken op stal. De dierenarts was er binnen een paar minuten en heeft met een sonde de verstopping opgelost. Er was niet duidelijk wat het was geweest. Het is absoluut geen schrokker. Een maand later hetzelfde verhaal, ook vlak na het voeren, maar nu bleef hij rustig en kon hij nog goed ademen. Bij 3 keer de sonde erin, lukte het niet om de slokdarmverstopping op te heffen en moest hij naar de kliniek. Het was een groot bloedbad binnenin, was ze zagen toen ze met een camera naar binnen gingen. Geen prop voer...geen overvolle maag, zijn slokdarm vertoonde geen inkepinkjes( ik weet niet meer hoe je die noemt),niks van dat alles, maar zijn slokdarm was over een lengte van zo'n 30 cm helemaal verlamd. Hij kon niet meer slikken, niks.... Gelukkig bleek het de volgende dag weer allemaal in orde maar moest hij voor alle zekerheid toch nog een dagje blijven. Hij kreeg een emmer over zijn snoet, want hij mocht niets eten en begon daardoor aan het zaagsel in de stal. Het is achteraf niet duidelijk of de sonde's deze verlamming hadden veroorzaakt, door alle schade wat hierdoor was ontstaan, of door de medicijnen die waren ingespoten. Ik kreeg het advies mee om mijn paard fulltime op gras te laten lopen, dit zorgt ervoor dat hij door het grazen een constante speekselstroom produceerd waardoor een verstopping minder makkelijk kan voorkomen. Of het aan de brokken lag is nooit uitgewezen, maar ik vond het wel typisch dat het steeds tijdens het eten van zijn biks gebeurde, terwijl hij echt geen schrokker is. Vanwege de ravage in zijn slokdarm moest hij 4 weken op slobber, en mocht hij wat langer op de wei staan (stond toen bij een pensionstalling). Sindsdien heb ik hem nooit geen biks meer gegeven en staat hij de hele dag (inmiddels ook nacht) buiten in de wei, en heeft hij nooit geen verstopping meer gehad. Ik ben wel nog een hele tijd bang geweest, op de momenten dat mijn paard gevoerd zou worden, ook al kreeg hij geen biks meer. Mijn dierenarts heeft mij geadviseerd om juist wel de wortels te snijden, maar dan in de lengterichting. Mocht er dan een stuk wortel vast komen te zitten in de slokdarm, dan blokkeerd die maar de halve slokdarm, en zit die niet helemaal dicht. Schijfjes nodigen minder uit om te kauwen, en kunnen daardoor weer sneller vast komen te zitten wanneer ze ze in het geheel door proberen te slikken. Misschien heb je hier iets aan.

Groetjes Jolanda

Esther schreef op woensdag 5 december 2007, 20:17:


-=.-_'# Deze is voor Marianne Leanen
In het braille staat in het Hollands 'bananen'
Maar tot mijn groot verdriet
kent mijn toetsenbord het Vlaamse Braille niet

Hey!

Mijn oude verzorgpony zit met iets raar in haar hoef...
Een kap er uit en de hoef voelt week aan.
Ze heeft ook last van afbrokkelen van haar hoefjes.
Ikzelf heb de hoef nog niet gezien maar het moet ernstig zijn..
Mijn vriendin zegt dat ze geen NB bekapper weet ,
is hier soms iemand die haar zou willen bekappen?
Ik kan haar niet bekappen,woon intussen aan andere kant van het land.
Piet miscchien?
Het is in Lokeren: Waasland

Ps: eigenaars van ponyke laten haar 1 maal per jaar bekappen(onnatuurlijk)

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 17:13:


allleeee waarom heb ik dit bericht over het hoofd gezien!? Ik had het nog niet gelezen. Pff ik heb daar zo'n schrik voor he! Queenie heeft al twee keer zo'n slokdarmverslikking gehad, geen prettig zicht. gelukkig niet naar merelbeke moeten gaan, het ging steedsvan zelf over, maar wel vies hoor: ogen wegdraaien, hoesten, hoofd laag en gestrekt, en neusvloei.

Hoe is het nu met em?
(ik zou misschien beter gewoon dit topic effe verder lezen, misschien weet ik het dan )

Esther schreef op woensdag 5 december 2007, 20:17:

En eentje voor Esther:

Kijk daar hebben we Esther
bijgenaamd de druppelpester
Sneller op de kast dan op haar paard
maar het sop is doorgaans de kool niet waard
Op de bres voor de nuancering
ten strijde tegen de versjtering
De kracht van het argument
telt voor wie haar kent.

Christel de Distel

Christel Provaas schreef op woensdag 5 december 2007, 17:53:


Ja en nee.... Kijk het geluk met Mike is dat hij een goed karakter heeft. Weet niet precies hoe ik dat moet uitleggen... Misschien het volgende: 2 dagen voor Mike naar De Poedertoren ging wilde mijn vroegere verzorgster/bijrijdster van Mike afscheid van hem nemen. Ze is inmiddels 14 jaar, en heeft Mike zo'n 2 jaar 'gedaan'. Mike had de laatste maanden niet meer 'onder de man' gelopen en Carmen wilde graag nog een keer zonder zadel op Mike. Met cap op mocht zij dit van mij en toen heeft ze in de 60 x 40 m bak zonder zadel, met alleen halster en 3 meter leadrope en deze niet als teugel geknoopt(!) op hem rond gestapt, gedraaft en zelfs gegallopeerd. Natuurlijk liet hij zo nu en dan even zijn 'koppigheid' gelden door niet direct te willen stoppen als ze dat via het touw vroeg of wat moeilijker te sturen hier en daar. Maar voor de rest prachtig om te zien! Stalgenoten stonden er zelfs met een glimlach naar te kijken...

Dat bedoel ik dus met een goed of wel goudeerlijk karakter. Hij merkt donders goed wie hij op zijn rug heeft: een jonge mens die niet al te veel eisen aan hem stelt. Die komt hij dan goedmoedig tegemoet, begrijpen jullie dat? Denk je alleen eens in: 2 jaar lang een meidje dat hem verzorgde en reed, begonnen met 13 jaar en nu 14. Een kind... en een klophengst!

Waarom ik met Parelli ben gestopt heb ik in een ander topic al eens aangegeven: ik deed indertijd de oude Level 1, en wilde beginnen met de oude Level 2. De nieuwe Level 2 was er nog niet...
Mike en toenemende druk kan werken maar je moet wel heel goed weten wat je doet, en het consequent en eerlijk doen. Parelli vind niet voor niets dat je pas met hengsten moet willen werken als je Level 3 bent. Dat is echt niet voor niets!

Kijk, je hebt precies zoals o.a. Parelli zegt maar weinig 'paardenmensen'. Merendeel zijn mensen met paarden. Bijvoorbeeld Eddy Druppel hoort bij de eerste groep! Dat bewijst wat hij klaar speelt met hengsten die vaak nog lichterlijk 'verknipt' bij hem komen ook. Ik denk dat Pat P. ook bij de eerste groep hoort, al zou het ook de tweede kunnen zijn omdat hij decennia aan ervaring met paarden heeft opgedaan. Een Klaus Ferdinant Hempfling hoort zeker ook bij de eerste groep! En ik? Ik denk dat ik bij de tweede groep hoor; de mensen die moeten LEREN om goed met paarden om te gaan. En ik heb zeker van Mike veel geleerd. Absoluut! Maar als je mij gratis en voor niets een hengst zou aanbieden zou ik bedanken. Ik ben er voor mijzelf achter dat zo'n aanwezigheid van karakter voor mij (nog) te hoog gegrepen is.

Nogmaals het voorbeeld van voeten geven. Dat was vanaf dat ik Mike kocht een issue. Via Parelli en de toenemende fases is het me niet gelukt hem ten alle tijden zonder morren voeten te laten geven. Als fase 4 moest ik soms de punt van de hoevenkrabber in zijn been steken en dan NOG kwam het zo van: "nou okeej... als je dan persée die voet wilt...’ Mike kan zich heel goed afsluiten voor dingen waar hij het echt niet mee eens is. Of wat hem absoluut niet boeit. Hij heeft een regelmatig maar wel sterk karakter.

Nou dingen zoals de hoevenkrabber-fase-4 hebben mij aan het denken gezet. Zo ook het bijna eeuwig gebruik van die Carrotstick, en zoals hier al genoemd het uiteindelijk over gaan op bit voor 'de verfijning...'.

Zoals jullie wel of niet weten ben ik begonnen les te nemen van Conrad. Binnen no time gaf Mike voeten, zonder pijnprikkel!!! Alleen.... mijn gezondheid liet mij 2,5 jaar geleden in de steek. En een paard merkt het als je niet lekker in je vel steekt, en zeker een ranghoge (klop)hengst zoals Mike. De methode van Conrad werkte absoluut. Als je Conrad met Mike bezig zag! Maar het was helaas niet voldoende en ik denk zelfs eerder te laat. Ik kon waarschijnlijk niet regelmatig voldoende aan leiderscapaciteiten laten zien door regelmatig te weinig energie, zodat Mike en ik in een neerwaartse spiraal terecht kwamen.

Die stijgende lijn was er dus wel toen ik nog gezond was!!! Als TOEN Conrad er was geweest, nou ja of eigenlijk andersom: als ik niet ziek was geworden...!

Nou de afloop weten jullie...