trea hoex schreef op woensdag 28 november 2007, 10:14:


Sorry, met het knippen is iets mis gegaan!
Ik reageerde op het bericht van Nick, nr; 83535

Frans Veldman schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:25:


Grappig dat ook hier een paralel naar mensen is, mensen met dikke en dunne benen En dan bedoel ik geen vet maar de hoeveelheid spieren. De beste marathon lopers gebruiken "niet" hun spieren om vooruit te komen, maar de zwaartekracht. Ze vallen naar voren, en hun benen vangen die val op. Zelfs een heuvel opgaand doen ze vallend naar voren. Deze lopers uit Kenia hebben dan ook dunnen benen, omdat ze niet op spierkracht rennen zoals de meeste anderen. Op mijn website staat dit nu ook uitgebreid beschreven, het is de bloovoetse manier van lopen en rennen, met landing op de bal van de voet.

Michiel

Esther schreef op woensdag 28 november 2007, 9:55:


Hallo, Piet,

Jammer dat Shiny zo geschrokken is! Ik zit al de hele tijd te denken of je er wel goed aan doet dat er iemand anders op zijn rug gaat zitten. Zou het voor Shiny niet beter zijn als jij op hem gaat zitten? Jij bent tenslotte de persoon die hij vertrouwt.

Ik zit ook even te vergelijken met Indy. Op een gegeven moment gaf Indy aan dat ze eraan toe was bereden te worden. Vraag me niet hoe, het was meer een gevoel, alsof ze me uitnodigde in het vervolg samen, als een soort van eenheid op stap te gaan.

Uit veiligheidsoverwegingen (mijn knie) hebben we op een dag besloten dat mijn trainer het eerst op Indy zou stappen. Indy vond het echter doodeng, ondanks het feit dat ik bij haar hoofd stond. Ze liet hem er niet op. Ze kende het zadel, liet toe dat er gewicht op lag, wapperende jassen, klapperende emmers, op haar rug leunen met de voeten van de grond, geen probleem. Erop stappen door mijn trainer ging absoluut niet en ze flipte (wijken, omhoog komen, weg willen springen). Gelukkig stopte mijn trainer onmiddellijk en ze was ook weer rustig. We hebben het plan toen radicaal omgegooid. Ik ben er daarna opgestapt alsof het de normaalste zaak van de wereld was - en Indy vond het prima. Ze besnuffelde mijn voeten en keek achterom, alsof ze zeker wilde zijn dat ik het was. Zelfs een rondje stappen ging goed, ze reageerde op de commando's die ze al kende en ging stappen op "walk" en stoppen op "ho". Sturen ging ook aardig, ze had al geleerd te wijken voor druk, het was alleen nog een beetje onwennig.

Misschien heb je hier wat aan?

Monique

Nick Altena schreef op woensdag 28 november 2007, 4:45:


berichten kunnen een selectief beeld geven van een methode.
alles hangt af van de kennis en vaardigheid van de gebruiker.
wil je een methode goed kunnen beoordelen, ga dan naar de bron, en blijf die bron dan ook volgen. (nieuwe info)

zoals Trea als meldt: het doel is hetzelfde (een paard dat nieuwsgierig,zelfverzekerd,atletisch en "sensitive" is.
de weg ernaar toe is genuanceerder in de kennispakketten samengevat.

Hmmm, misschien een idee om een liberty and horsebehaviorpakket te LENEN. de informatie die erin staat is overigens ieder cent waard.


ik voel me niet capabel genoeg om mijn Parellikennis uit te dragen.
ik ben eind level 2 en wil graag nog meer ervaring opdoen voordat ik andere mensen van advies ga dienen.

ik heb me niet aan je schijfwijze gestoord, hoor.
alleen een beetje aan de inhoud.

Piet schreef op woensdag 28 november 2007, 8:51:

dat komt: omdat ze erna eten krijgen. Wat dus voor hen

Ja en sinds ik geleerd heb hoe je dat doet vind ik dát veel leuker! Myriam