Gudrun schreef :
>
> Klinkt heel zinnig, Pien
. Ik heb ook al mensen gezien die
> achter hun paard aan hingen en dan een cursusje clickeren
> kwamen volgen, dan wordt het gevaarlijk. Niet voor niets is de
> eerste (en volgens mij belangrijkste) les bij het beginnen
> clickeren "beleefdheid" . Ook bij mijn lieve(niet meer zo) luie
> Piablo merk ik dat ik daar toch nog steeds op moet blijven
> letten.
Ik denk dat bij welke methode je ook doet, de eerste les 'beleefdheid' moet zijn en als je de methode goed volgt kom je dat zeker tegen.
Helaas zie ik maar al tevaak om me heen dat mensen dat maar overslaan met hun lieve knuffelsnoes van een paard en dan krijg je wéér die paarden die je zakken staan af te zoeken, zich tegen je aan schuren etc. 'Tja, hij is toch zo lief.... kijk hem nou, ach, wat schattig....'
Ik ben nog steeds geen clickeraar, altans, ik volg de methode verder niet, clicker alleen als het mij uitkomt, met bekappen van Spirit bijvoorbeeld.
En ik voerbeloon bij nieuwe dingen, heb al een boomloos zadel op zijn rug gehad, aangesingeld, naja, al die nieuwe dingen die ik met hem onderneem. Ik noem dat niet clickeren, ik doe het niet in zulke kleine stapjes, maar de strekking zal wel in die richting gaan.
Een cursusje clickeren lost niks op als je geen duidelijke 'rolverdeling' met je paard hebt. Een cursusje
Parelli lost niks op als je niet kunt timen en alleen maar staat te dromen, toch? Ik vind het soms zó moeilijk te zien dat mensen decht denken dat 'Die' Methode hen gaat helpen, terwijl het in henzelf zit. Ze zijn zó ver verwijderd van zichzelf en hun paard dat ze een methodetje nodig hebben om bewust te worden gemaakt.
Groet, Pien
Warboel
