Risah schreef op donderdag 22 november 2007, 19:43:


Ik voer het hooi buiten.
Heb op 4 plaatsen een grote cementton staan vol met hooi en daarop 2 zware stenen, zodat ze niet alles omkieperen.
Werkt redelijk goed bij mijn 2 shetlanders die ware kunstenaars zijn in sloop en verbouw werkzaamheden! )))

hoe groot zijn jullie pakken hooi?
Bedoelen jullie die kleine pakjes dat je zelf nog kan opheffen?
Ik denk dat ons paard bijna een pak per dag krijgt, nu eerder 3/4 pak. Maar daarbij liep ze ook nog op gras. Nu voor enkele dagen niet, dus zal nog wel ietsje meer zijn.
Maar wat doen jullie met die paarden die maar blijven eten??
geef je aan ons paard op een avond een hele pak op een avond, ze eet het volledig op. Ons paard blijft heel snel eten of heel veel. Daardoor miss ook dat ze koliekgevoelig is.

Christel Provaas schreef op donderdag 22 november 2007, 19:42:


Ja eh.
Ik ben ervoor om wel te vaccineren ook al is het virus dichtbij. Het hoeft nu nog niet onder de paarden van Spirithorses rond te waren maar kan dat wel gaan doen. Pien, als jij dit leest, en ik ga ervan uit van wel, ik wil zeer zeker morgen Peyote wel laten vaccineren. Ik heb er nu onwijs veel spijt van dat ik haar niet in augustus heb laten vaccineren. Ik sla het in ieder geval vanaf nu nooit meer over. Ik ben zo langzamerhand toch wel een beetje bang. Het is maar 10 km hiervandaan en het koude weer schijnt ook nog eens ideaal te zijn voor het voortbestaan en rondzweven van het virus.

kijk eens even in mijn topic ivm de hoefwand die loslaat bij de kroonrand?? ik kan het helemaal mis hebben, maar wat je verteld lijkt een beetje op wat mijn paard heeft/had. Er staan wat foto's in het begin van het topic.

Heeft je paard steile hoeven? of ondergeschoven hielen? of loopt de hoef aan de steunsels een beetje wijder uit naar de grond toe?

Als het gat groter wordt, moet je zeker de manier van bekappen even nakijken... Bij mij is het probleem er vermoedelijk gekomen door de combinatie van een natte weide en de hoeven net iets te lang niet bij te werken (normaal doe ik het elke week...). Nu ik extra let op de de steunsels goed bij te houden zie ik dat de hoef steeds beter wordt.

Moon deed vooral vervelend tegen ons, nodigde de andere paarden via bokken en wegrennen uit om mee te doen, hij steigerder en hapte ook. Als je je durfde te bukken in de weide had je bijna een veulen in je nek, als je ging rennen rende hij achter je aan en steigerde, als je naar hem toe rende rende hij bokkend weg. Verder nam hij zowat alles in zijn mond, de eerste weken kon je niet veilig zonder lange mouwen in zijn buurt komen of hij hapte in je vel.
Wij zijn, na het winnen van zijn vertrouwen, wat strenger geworden, hij mocht komen maar dan alleen rustig en in stap. Toen is Piablo op zijn uitdagingen in beginnen gaan en beginnen meespelen.
Naar ons toe is hij op dit moment respectvol voor onze persoonlijke ruimte en een echte knuffelkont, zonder te happen ed, wel zie je zijn lipje nog in de lucht heen en weer gaan als je hem deugddoend kroelt, maar ruw terugkroelen zit er niet meer in.
Het spelen, of de nood er toe, is wel wisselend, soms speelt hij dagen bijna niet (behalve als Dixie happen meetelt), soms zie je hem en Piablo samen crossen en rennen, allebei staartjes hoog en showen en briesen maar. Conny doet soms ook mee, Dixie staat het een beetje aan te kijken en eet liever verder.
Wat ook altijd leuk is, zijn vreemde voorwerpen in de weide. Hij is van niks bang, een zweep pikt hij en zwaait er mee rond, een touw wrodt geproefd, bekauwd en uitgespuwd, strotouwtjes vakkundig losgemaakt tussen twee schrikdraden door zodat het hooi er uit valt en hij er bij kan, een verdwaalde voetbal wordt onderzocht, lege zakken, een grote skippybal, een poetsbak leegleeggehaald en de inhoud overal de lucht in geslingerd, echt spelen en onderzoeken, doet me echt aan een onderzoekende peuter denken .

Caatje schreef op donderdag 22 november 2007, 17:46:


Allerlei reacties krijgen is geen probleem. Alleen als iemand vraagt "wat wil je bewijzen"?, dan denk ik : ze heeft er niks van begrepen of ze kent het verhaal niet.
Je vroeg meen ik ook een poosje terug waardoor dat trauma ontstaan was. Ik had dat nog willen beantwoorden, dus bij deze.
Hij heeft ooit bij zijn vorige eigenaar met rug en achterhand enorm vastgelegen in het prikkeldraad. en was in zo'n apatische staat dat hij nergens meer op reageerde. Volgens mij heeft toen het vlak daarop ruinen ook geen goed gedaan. Lichamelijk zie je er weinig meer van, nog wat lidtekens als hij een zomervacht heeft, maar het grootste lidteken zit dus tussen zijn oren.

Ik zal het nog eens anders proberen uit te leggen wat ik nou precies doe.
Het trauma uitte zich in het begin door absoluut niet te kunnen verdragen dat er iemand of iets aan zijn rug en achterlijf kwam. Gebeurde dat toch dan volgde er altijd een enorme reactie. Niet gewoon een paard wat schrikt, of iets liever niet heeft, maar zoals ik het beschreef.

Zie een trauma als een grote brok stress.
Nu ben ik bezig dat grote brok in heel kleine stukjes te breken en om alle ongerustheid die in elk klein stukje zit zo snel mogelijk weg te nemen en te begraven. Dan neem ik het volgende stukje enz. Zo begraaf ik langzaam maar zeker het hele trauma naar ergens diep onder de oppervlakte zodat het steeds meer moeite heeft om naar boven te komen.
Hij helpt me daarbij omdat hij door mijn manier van trainen alleen het goede wil doen. Hij zoekt omdat hij Yes wil horen en graag zijn beloning ontvangt.
Ik ben er van overtuigd dat straks, als ik vind dat hij ver genoeg is, iedereen op hem kan rijden. Daar zal het trauma niet meer door aangesproken worden.
Maar goed, we zullen zien. Hij is nog lang zover niet, hoewel het nu snel lijkt te gaan.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Ik geloof er absoluut wel in!
Als ik terug denk aan mijn Piek, 14 en erg getraumatiseerd toen hij bij mij kwam, kon ook "zomaar" ontploffen en is toch redelijk goed gekomen mits het vertrouwen er is.
En ik zie niet in waarom Shiny eventueel later geen vertrouwen in een ander mens zou kunnen krijgen.
Mijn Piekje is nu 20 denk ik, staat officieel op pensioen (is ook nog zwaar dampig) maar heeft een jongen van 18 uitgekozen die op zijn rug mag en waar hij, zo een keer per maand als er nog eens gewandeld wordt, voor zorgt zodat hij, wat er ook gebeurt, op zijn rug kan blijven.
Stapje voor stapje rustig verder doen, komt helemaal goed!
Als je inderdaad alle mogelijke dingen door en door traint en bevestigd dan is het ok voor hem, hij is deze training gewoon, ik denk dat nu plots voor dit een ander soort training toepassen het allemaal veel moeilijker maakt.

Christel Provaas schreef op woensdag 21 november 2007, 17:42:


Heerlijk!! En mocht je toch een x een echo ofzo willen laten maken, ik kan een da adviseren die aan huis komt en zeer te betalen is. Ik heb ook bij Bergen op Zoom gezeten met mijn kreupel paard, ze wilde het liefste dat ik elke 6 weken terugkwam voor onderzoeken ed. Ik was al vet geld kwijt voor ik wist wat ze had. De andere da kwam, maakte een echo en klaar. In Bergen zien ze me dus niet meer...

Spirithorses schreef op donderdag 22 november 2007, 18:25:


Helaas heeft Egon zijn geweldige Draupnir verloren aan Rhino. Er zijn verschillende vormen van Rhino, bij de politiepaarden in Amsterdan ging dit twee jaar geleden ook fout gevolg was ook meerdere slachtoffers. Hoe dit met de entingen zit weet ik niet precies, even navragen bij je DA Pien. Ik meen dat paarden dan om de drie maanden of half jaar geeent moeten worden en weet niet of het voor alle vormen van Rhino werkt.

Ja, ik heb helaas ervaring met Rhino-virus verlammings stam gehad we hadden 90 paarden op stal uiteindelijk zijn er 10 gestorven. Is ongeveer 12 jaar geleden.
Mijn ervaring (en volgens de meeste dierenartsen) heeft enten totaal geen zin, is juist gevaarlijk omdat je het paard verzwakt. Gelijk aan droes zou ik de paarden buiten houden en niet op stal en vooral geen andere paarden of vreemden van andere stallen op stal halen. De paarden die bij ons zijn gestorven waren de oudere paarden of van mensen die ontkende dat hun paard ziek was en nog volop in training hielden. Stress blijkt een zeer negatieve invloed op besmette dieren te hebben dus indien mogelijk geen transporten naar kliniek etc. Indertijd zei men dat het ook via mensen/kleding over gebracht kon worden, of dit waar is weet ik niet maar ik hou liever het zekere voor het onzekere.

Ik heb me indertijd erg gestoord aan al die dierenartsen die van de ene stal naar de andere reden om zoveel mogelijk paarden te enten en ondertussen even tussendoor bij ons langs kwamen om een paard te behandelen. Wij hadden plusminus 7 verschillende dierenartsen rondhobbelen die volgens mij allemaal een nieuwe auto hebben kunnen kopen van de vacinatie paniek op alle stallen in de regio. Ik heb indertijd twee weken vrij genomen van mijn werk en voor mijn eigen paard en een tiental paarden van kennissen een werkschema opgezet. Ik nam 4 x en bij twijfel vaker de temperatuur van alle paarden en hield dit bij op papier en checkte de kracht in de staart. Rhino herkende ik het eerst als verhoging en als je de staart optilt en hij klemt hem niet meer is dit foute boel. De verlammingsstam is totaal niet te vergelijken met de verkoudheidsstam dat 80 % van de paarden toch al drager van is en vergelijkbaar is met een griepvirus qua sterkte. Ik wil niemand bang maken maar wel alert. Het is bij ons een drama geworden vooral omdat wij totaal niet wisten wat Rhino precies inhield, geen internet indertijd, en iedereen deed maar wat. Televisie ploegen over de vloer, paarden opgehangen aan banden aan het plafond verlamd en paragnosten en betweters kwamen van alle kanten aanzetten. Ik denk dat als je je paarden natuurlijk houdt veel frisse lucht, rustige beweging en mischien de kneusje iets weerstandverhogend geeft dat je de beste kans hebt om goed uit de strijd te komen. Vanzelfsprekend dat als het uitbreekt dat je de dierenarts nodig hebt voor koortsverlagers etc. Maar ik zou niets preventiefs doen. Oh ja , volgens mij stond de incubatie-tijd toen op plusminus 14 dagen.

Vanmorgen toen ik uit bed kwam en de kamer in ging ben ik keihard gevallen, gevolg twee blauwe knieen, de kat had gekotst en als goede slechtziende zie je dat dus niet en glij je er over uit. en glijd over je laminaat dat zo makkelijk schoon is te maken. Na flink met koud water koelen ging het wel weer, maar ja dweilen dus. Ook dat lukte wel, de emmer met sop naar buiten gooien, o jee die arme kat had ik niet gezien maar Dick ook niet, hahaha twee verzopen katten dus! Bijgekomen van het lachen met zijn allen Björkie gezadeld, jaja vandaag eens proberen hoe het zonder bit zou gaan!!! Ik kreeg werkelijk de slappe lach en ik moet echt stappie terug doen, weer zwijnen, het bokken en happen was oncontroleerbaar. We hebben zelfs gesprongen!!!! Ik begrijp beter waar het bokken vandaan komt, dat wel, met zwijnen drukt ze haar rug weg en maakt echt een vreemde houding in haar hele lijf. Het is niet alleen haar vacht, het is de houding en het zwijnen dat meespeelt. Toen ik haar uiteindelijk toch kon laten draven was het over. Haar voorkeur is tölt, het is niet eenvoudig om haar te laten draven en zeker niet als ze zo bokkerig is. Toch weer een stappie terug dus. Het is echt een leuke ponnie die je steeds weer voor verrassingen zet. Vandaag was het echt een rodeo. Toch tijdelijk dat bit er weer bij, pffffffffff. Ooit zal ze het leren zonder.

Es

Piet schreef op donderdag 22 november 2007, 20:04:

De discussie gaat boven mijn petje (nog nooit paard zadelmak gemaakt), maar: goed bezig Piet!

En intussen met de filmverwijzingen kwam ik toevallig op dit filmpje tegen van een vriendin:
http://www.youtube.com/watch?v=lecAVcs-wrA

lies zondag schreef op donderdag 22 november 2007, 13:00:


Bedankt Lies! Dat is serieuze ervaring, 15 veulens al opgevoed... Goede tips geef je trouwens, ik stuur jouw berichtje even door naar mijn man denk ik

Parelligroetjes