Jullie hebben wel gehoord dat ik twijfel wat te doen voor Huppel, die als enig kind opgroeit nu.
Voor wie niet weet wie Huppel is en hoe ze opgroeit, zie hier:
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=429en hier:
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=326Ik zou redelijk makkelijk een nu gespeend veulen 'te leen' kunnen krijgen en probeer eens alles op een rij te zetten.
Heeft Huppel een speelmaatje nodig? In theorie wel. Hoe meer spelen hoe gezonder, zowel voor de fysiek als voor de mentale en emotionele ontwikkeling. In praktijk? Moeilijk te schatten. Ze weet nu niet wat ze mist als het ware en is lijkt dus perfect gelukkig. Als ik er ben dan wil ze graag bij mij zijn, maar niet zozeer om te spelen, wel om te kriebelen. Spelen gaat van mij uit en vind ze wel OK, maar ze vraagt er zelf niet vaak om. Om knuffels vraagt ze wel, dat is duidelijk. Als ze andere paarden ziet (op wandeling) of hoort hinniken dan interesseren die haar nauwelijks (heeft ze van haar moeder). Alleen (zonder mij bedoel ik) speelt ze zelden met alle spullen die in de paddock blijven liggen, terwijl ik van mensen met (spelende) ruinen hoor dat ze echt niks kunnen laten liggen of het wordt afgebroken/opgegeten/verhuisd.
Puur egoistisch zou ik kunnen juist geen speelmaatje erbij nemen om te zorgen dat Huppel mij de leukste blijft vinden. Dat opent weer heel andere discussies, in hoeverre je een paard wat een leven in mensenland gaat moeten doorbrengen helpt of niet door van in het begin al die dingen te doen en relaties (met mensen) te bevorderen die je later ook gaat verwachten. Weinig belangrijke en eerder slechte reden alleszins.
Veiligheid. Nu zitten we goed. De drie paarden kennen elkaar en verwonden elkaar niet. Ook ik loop geen gevaar in de kudde, hoewel dat met een jong veulen met rondvliegende hoefjes in het begin wat twijfelachtig leek. Als er eentje bijkomt, dan kan elk paard gewond raken, ook de nieuwkomer. Zou moeten te vermijden zijn door de introductie rustig aan te doen, eerst een hek ertussen (de kudde op de wei en de nieuwe op de paddock bv.), dan een draadje ertussen (paddock in twee delen) en dan echt samen. En een jong dier zou normaal gezien moeten meteen gaan veulensmekken om agressie van ouderen te defuseren.
Ik heb meer schrik voor mezelf, een vreemd jong onopgevoed dier, maar ja, zal waarschijnlijk net als met Huppel wel in realiteit goed meevallen.
Voeding. Huppel krijgt geen bijvoer maar steelt uit de emmer van mama en nonkel. Een vreemd veulen zal dat niet mogen lijkt mij, maar de eigenaar zal misschien juist wel willen dat het beestje bijvoer krijgt, iets waar ik zelf al niet achter sta (wegens niet gezond) en bij een jong paard van mezelf niet zou willen. Maar als het moet van de eigenaar, wil dat zeggen dat ik tweemaal per dag een half uur extra werk heb met paardje apart te zetten met een emmer voer zodat de anderen het niet kunnen afpakken.
(Geen) stal. Huppel heeft nu nog steeds haar strobed in de inloopstal waar ze duidelijk gebruik van maakt. Ik zou haar dat normaal gezien tot het eind van de winter blijven geven, misschien meer voor mijn eigen gemoedsrust dan iets anders, maar toch. Een tweede strobed in de stal dat wordt krap, de kans lijkt mij ook klein dat een vreemd veulen hier zal durven/mogen liggen. Wat als de nieuwkomer telkens als het regent buiten de stal moet blijven staan en de andere drie binnen staan? Bij een wat ouder en robuust type dier misschien ook niet erg, maar zal een eigenaar dat accepteren, dat z'n jaarling niet op stal kan 's nachts?
Verantwoordelijkheid. Wat als andermans veelbelovende jaarling in friet wordt geschopt door Lolita of zich verhangt in de omheining. Moet op te vangen zijn door een goed contract.
Emotioneel... Huppel maakt dan een vriendje die ze na één-twee jaar weer moet afgeven. Zo is het leven nu eenmaal? En wij (ik zeker, maar ik denk mijn man ook) gaan ons onvermijdelijk hechten aan zo'n puberpaardje. Gaan we ertegen kunnen van die dan weer af te geven, om aan (volgens mij) veel te jonge leeftijd ingereden te worden, en een leven als stalpaard te moeten beginnen? Gaan we de puber in kwestie dan toch niet willen kopen? En dan zitten we met een paard dat we zelf nooit zouden gekozen hebben.
Dus dan toch maar zelf eerst goed kiezen (sexy arabiertje, knappe andalusier, toffe Welsh pony?), dus maw. kopen, en hopen dat we die na twee jaar nog willen terug verkopen? En als we niet kunnen dan tenminste ons goesting qua opgegroeid paard hebben? In dat geval eigenlijk beter meteen iets ouders kiezen waar op kortere termijn mee te rijden of mennen valt? Maar speelt dat dan nog wel goed met Huppel, wat uiteindelijk de bedoeling was? Een jonge ruin misschien wel natuurlijk.
Mest. Het begint nu al moeilijk te worden om de mest van tweeenhalf-straks drie paarden dagelijks op te ruimen. Nog een hoopjesfabriek er bij zal wel zeer goed zijn voor mijn lijn! Tijd is vooral het probleem, maar dat zal hopelijk over een jaar wat beter gaan.
Eigenlijk lees ik van mezelf vooral dat het goed gaat zoals het nu is en dat ik bang ben moeilijkheden te creeren enkel om een probleem op te lossen wat tot nu toe enkel in mijn hoofd bestaat.
Misschien moet ik eens met Huppel andere paardjes gaan bezoeken, en zien wat ze daarvan vindt?
Vul gerust aan...
Nathalie