Esther schreef op zondag 11 november 2007, 23:35:


Vraag 1: A

Mijn ervaring:
Ikzelf rij sinds 2003 en heb mijn eerste ervaringen opgedaan in een manège. Ik heb er nóóit leren rijden op een paard, alleen maar op "gezeten". En dan nog mét bit én zweep. Sporen waren er vooralsnog niet bij, gewoon omdat ik dat zelf niet durfde. Ik vond ook al héél vlug dat het "anders" moest/kon.
Ik ben álle NH favorieten gaan lezen, en voor mij bleef Klaus Ferdinand Hempfling als meest geloofwaardige over. (alleen al omdat hij geen truckendozen of zelf bedachte hulpmiddeltjes gebruikt, behalve een touw en een lange zweep).
3,5 jaar geleden kocht ik mijn eerste paard, om lekkere bosritten mee te kunnen doen.

Vanaf de eerste dag dat ik hem had stelde ik me vragen over het gebruik van ijzers. Ik had ondertussen deze site ontdekt. Ik vraag hierover raad aan mijn DA én aan de hoefsmid. Maar beiden zeggen me dat het weghalen van de ijzers een catastrofe zou zijn voor mijn paard. Hij had nml hanetred in beide achterbenen (www.hoofcare.nl/map_voor_hoefproblemen/hanetred_kramperigheid/hanetred_kramperigheid.html).
Over het bitloos rijden had ik echter (nog) geen mening/visie. Gewoon omdat ik op een poepchique pensionstal stond waar toppaarden voor de wereldkampioenschappen mensport werden getraind - mét bit. Dus zou ik me daar al geen zorgen over moeten maken.
Ik begin met Papillon zéér bescheiden te werken en te rijden zoals Hempfling het in zijn boeken/Video's/DVD's laat zien. Alles lukt. We hebben een super tijd. ALLEEN, ik heb hem in juli 2007 moeten laten inslapen omdat AL zijn benen kapot waren gereden door de vorige eigenaar. (Papillon was 15 jaar)
Zware inspanningen, gecombineerd met bijna geen weidegang, hoefijzers en véél krachtvoer - hij kreeg tot 6 kg/dag (!) - liggen aan de basis van het niet meer kunnen revalideren. Zelfs de specialisten van de faculteit diergeneeskunde aan de universiteit in Merelbeke konden hem na 9 maanden revalidatiepogingen niet redden...

Als ik vanaf de eerste dag mijn paard nog maar gewoon op de wei gezet had, en zonder ijzers, dan was hij nu nog bij ons.

Vraag 2: ook A

Vervolg van de story:
Het laten inslapen van om mijn paard was ongeveer de zwaarste beslissing die ik ooit in mijn leven heb moeten nemen. Ik was kwaad op alles en iedereen die me met "goede raad" had bijgestaan. Ik wilde nooit nog iets te maken hebben met de "paardenvrienden" uit het traditionele paardenwereldje. Er zit dan niets anders op dan je nobele ideeën over het "anders" omgaan met paarden ook op zijn minst uit te proberen, maar dan onder begeleiding. Anders zou ik dezelfde fout begaan als wat ik de "gevestigde" paardenaanpak verwijt.
Zodoende ben ik bij Pien & Jack van Spirithorses terecht gekomen. Ik heb de basiscursus Natuurlijk Rijden gevolgd.
Eigenlijk was het mij vooral te doen om de kennis van het Natuurlijk bekappen. Het bitloos rijden kwam er automatisch bij en bleek de evidentie zelve. Dus stelde ik me er ook geen verdere vragen over.
Sterker nog, het voelde voor mij ook héél natuurlijk aan. Ik heb er écht niet over moeten nadenken. Het gaat vanzelf, alsof we nooit anders gekend hebben.

Al gauw kocht ik terug een paard, eentje die niet kapot gereden is in de sport. In alles is ze "anders" dan mijn eerste paard: het is een merrie, kan NIKS - heeft alleen maar bosritjes gelopen en was al bijna 3 jaar niet meer bereden geweest - maar ze heeft wél een prachtig - maar zéér dominant karakter.

Dankzij de training bij Spirithorses, én verder een wekelijkse privébegeleiding aan huis, kunnen we ons paard na 14 dagen al terug rijden. In de paardensport is men als de dood om een paard te berijden dat 14 dagen heeft stil gestaan. Terecht ook, die paarden staan letterlijk "stil" in hun boxen, opgefokt met krachtvoer. Je zou voor minder neurotisch worden.

Maar mijn paard staat nu 24/7 op de wei met enkel gras en hooi, heeft geen ijzers (bijna nooit gehad), én ik rijd het paard uitsluitend bitloos.

Als beginnende PN-achtige NH-er vind ik dat toch een héle prestatie, waar ik best een beetje bescheiden fier op durf zijn.
Oh ja, de bakken kritiek van vastgeroeste (what's in a name) hoefijzer-ruiters en omstaanders moet je er wél met de glimlach bijnemen.

Anita Cats schreef op maandag 12 november 2007, 16:02:


Beide hoofdstellen van de link die jij geeft zijn 'aansnoermodellen'. De een geeft druk over het gehele paardenhoofd, de ander lijkt een gewone sidepull maar als je goed kijkt zie je dat hij tevens onder de kin aansnoert, dus druk geeft als je de teugels opppakt.
Probleem van veel van dit soort hoofdstellen is dat de druk dus niet vanzelf ophoudt wanneer jij druk op de de teugels loslaat, dat moet je dus goed uitproberen! Ik zeg niet meteen dat het schadelijk is, maar het is wel iets om bij stil te staan. Als je er een kunt lenen, leg dan je vingers eens onder de kin van het paard, dus tussen paard en kruislingese teugels, neem dan de teugels op en voel hoeveel druk er achterblijft wanneer jij de teugels loslaat . Wil je dus druk of wil je zo min mogelijk druk en alleen op het moment dat het echt nodig is, waarna de druk weer gelijk weg is zodra jij de teugels loslaat (sidepull, touwhalster, Meroth). Dat is ook het principe van ene hoofdstel: Het moet werken laten we eerlijk zijn; anders hadden we er geen nodig) maar het moet wel op het juiste moment werken en stoppen met werken zodra jij de druk loslaat.

Tip die ik je kan geven: Nylon modellen glijden beter door de ringetjes dus de druk vermindert sneller, ook bij de meeste touw hoofdstellen zoals de Libra of de touwhoofdstellen (niet de halsters, is iets anders) op mijn site. Als je een leren model koopt, zorg er dan voor dat het leer goed ingevet blijft en dus soepel blijft glijden door de ringen onder de kin.

Het hoofdstel dat je van Esther kunt lenen is er trouwens een van mij

Groet, Pien

Dream schreef op maandag 12 november 2007, 12:31:

Dankjewel voor deze website.


Ik heb gemerkt dat Flicka het meest plezier heeft als we buiten rijden dus dressuurmatig trainen doen we niet. Wel aan de longe af en toe, maar de sessies houd ik kort zodat ze het plezier er in houdt.

Onder het zadel kun je een paard

Nou , ik laat haar wat draven en af en toe een galopje , maar niks uitrazen hoor! Ik ben zelf niet zo'n held meer. Uitrazen doet ze wel in het weiland. Hahaha!

Zou wel kunnen hoor , vooral komende lente als Flicka op onze boerderij komt te staan. Wel een leuk idee trouwens , haar uitlaten met de fiets. Grappig.

Er zit veel verschil in

Het enige wat ik met haar heb gedaan is cavaletties lopen , dus gewoon een paar plat op de grond. MAar ik doe dit liever aan een longe , dan zie ik tenminste beter hoe ze dat doet. En ze doet het lopen over cavaletties erg netjes trouwens.Heeft ze ook lol in merk ik altijd.
En ook springen over kleine sprongetjes aan de longe doet ze prima. Ze vindt dat weer heel spannend.

Of 2 mensen op 1 paard....is toch dubbel op he?

Anita Cats schreef op maandag 12 november 2007, 16:02:


He Anita, ik ben zo benieuwd wat je over de streep heeft getrokken om het nu al te gaan proberen. Super hoor!!

Es

Nou dan denk ik dat ik het gewoon even bij de / jouw sidepull hou!
Bedankt voor je informatie,

Wat ik ook wil / hopelijk doe / weet is dat het van achter vandaan moet komen!
Heb ook wat hogere dressuur gereden, en dat is kikken om een piaffe of passage te mogen rijden,
´voor` heb je helemaal niks te zoeken.
Zoals jullie weten is Zalitha jong, en alles wat ik doe wil ik zo mooi mogelijk doen.
Deze site heeft ook precies op het juiste moment mijn pad gekruist, ik was net begonnen met Zalitha, het heeft zo moeten zijn.
Voor het eerst in mijn eentje / Conrad een jong paard begeleiden.
Wat is er mooier dan dat.
Dan haal ik ook het onderste uit de kan om het zo goed / mooi mogelijk te doen.
Het grondwerk en beter je paard lezen vond ik al geweldig, het natuurlijk houden van je paard, Geweldig.
Je moet Zalitha en Alex in het land zien staan!, Beertjes,
prachtige inloopstal, Marinus `de eigenaar` wil alles ook goed voor elkaar, en vraag mij weer hoe of wat, erg leuk!
Moet ik nog een deken kopen `NEE' dat soort dingen.
En dat allemaal ook dankzij JULLIE !
Dit is waarschijnlijk de volgende stap.

Doooeeiiii Anita
En JA, het komt door alle discussies hier !!!!!!!!!!!!!!
Doooeeeiiiiiiii

Isabel van der Made schreef op maandag 12 november 2007, 11:28:

Bij mij precies hetzelfde.... Paarden evenementen die niet NH zijn ga ik niet naar toe. Wil me niet scheel hoeven ergeren, of nog mooier: ruzie hoeven gaan maken en dan eraf getrapt worden, omdat sommige ruiters zich als een idoot op die paarden gedragen met alle dwangmiddelen die ze maar kunnen bedenken.

In Bergen vorige winter ging het ook helemaal fout tussen mij en Mike. Hij wilde zelfs in de bak niet meer lopen, nou dat zegt wat hoor! Heb toen toch weer even bit ingedaan maar dat gaf helemaal geen donder dussss...
Na ja, liep daar natuurlijk toch spaak, vanwege klophengst, bla bla, dus terug naar pensionstal daarvoor.

heidy smid schreef op maandag 12 november 2007, 11:47:

Zeker moet je BEIDEN plezier hebben!!! Maar als ik in de toekomst toch weer een paard zou rijden, wil ik dat toch wel basis dressuurmatig op de NH manier leren, dus achterhand eronder etc. Heeft er niets mee te maken dat ik Western rijd. Is behoudt van het paard.

Maar ja, voorlopig ben ik even 'paardloos' zoals jullie weten... Eerst moet ik er weer aan toe zijn om de draad weer op te pakken en dat heeft even nodig. Al blijft dat paardenvirus wel steeds kriebelen, maar dat doet het al vanaf mijn 8e dat ik met paardrijden begon.

Gelukkig maakt Mike het goed.

Spirithorses schreef op zondag 11 november 2007, 20:03:

Ja maar bij Mazir zat het toch ook in de genen?!

Niet zozeer een vraag maar ik ben benieuwd naar de meningen hierover.

Een kennis van mij is in het bezit van een 1 jarige tinkermerrie.
Nu heeft zij contact gezocht met staatsbosbeheer Schoorl. (Waar zij zelf ook woont.) met het plan haar paard in de Schoorlse duinen in een kudde te zetten. Ze zijn hierover nog in 'discussie' dus of het door gaat is niet zeker.

Nu ben ik benieuwd naar jullie meningen hierover.

Paarden worden daar 'vrijgelaten' in de natuur. (De duinen dus..) Lopen in een kudde op meer dan 24 hectare, en gaan op zoek naar hun eigen eten. Het is een bloedmooie omgeving met veel vennen en er is 's zomers meer dan genoeg eten te vinden. 'S winters word op verschillende plekken hooi bijgevoerd. Je hebt weinig tot geen zicht meer op je paard, daarentegen is hij wel páárd! Je bouwt geen band op met je paard maar het is wél goed voor zijn ontwikkeling.
Als je toch al van plan bent vrijwel niets met je paard te gaan doen totdat ie een jaar of 3 is, zijn dit dan ideale omstandigheden?

Zoveel voor-en nadelen. Als jullie de kans zouden hebben je paard dicht bij huis op deze manier een heel natuurlijke opfok te bieden zouden jullie dit dan doen? En waarom wel of waarom niet?

Ans Jondral schreef op zondag 11 november 2007, 21:58:


Ik denk dat er wel degelijk iets in het koppie niet goed zit en dat het bij dieren zeker kan voorkomen. De moeder heeft dat al door, de andere paarden ook, want het wordt niet geaccepteerd. Het gedraagt zich niet zoals paarden het verwachten. Alleen doorgaans sterven die al snel (in het moederdier) en dit veulen zou het in de natuur ook niet lang volhouden. Door natuurlijke selectie zul je gewoon niet zo vaak dieren met een geestelijke handicap tegenkomen. Maar ik kan mij echt voorstellen dat het bij dieren ook voorkomt... Waarom tenslotte niet? Wel intressant om eens te zoeken op het www of er meer over bekend is trouwens...

Danielle1984 schreef op maandag 12 november 2007, 16:55:


Pfoeh... Da's een goeie...

Voordelen lijken me (als het veulen er zo'n 3 of 4 jaar goed door komt) dat het een geestelijk en lichamelijk goed ontwikkeld paard zal worden.

Nadelen: je hebt geen controle over je paardje, er geen zicht op. Mankeert het iets wanneer kom je daar dan achter en is het dan niet al te laat...?
Zodra de tijd daar is moet je een bijna volwassen paard met de 'mensenwereld' leren omgaan wat denk ik een behoorlijke 'culture shock' te weeg zal brengen kan ik mij zo voorstellen.

Ik denk dus dat ik het niet zou doen, maar wel mijn veulen in 'gevangenschap' in een gemengde kudde laten opgroeien. Zodat het in ieder geval zich goed tussen soortgenoten leert gedragen én in de mensenwereld...

Anita Cats schreef op maandag 12 november 2007, 16:02:


Dat is het kruislingse model, waar sommige mensen moeite mee hebben. Ze zeggen dat het verwarrend is voor het paard, maar ik heb er verschillende paarden mee gereden, en die vinden er niets verwarrends aan.

Als je kiest voor een sidepull, kan ik je aanraden er een zachte neusriem op te doen. De sidepull is niet gemaakt voor dressuur met constante aanleuning en die gevlochten neusriemen zijn zo scherp als een mes.

Als je een hoofdstel met riempjes hebt, die door ringen lopen, is het van het grootste belang dat het materiaal een snelle release toelaat, leer is daar niet erg geschikt voor.

Isabel

Anita Cats schreef op maandag 12 november 2007, 16:38:


Anita, ik kan niet anders dan mijn bewondering uitspreken voor je beslissing het op z'n minst te willen proberen!! Toen ik je reactie las op mijn opmerkingen over je bit, dacht: "o, weer zo één die toch vol blijft houden dat het echt niet zo erg is, dat ijzeren ding in de gevoelige paardenmond" En nu lees ik dit, echt super, ik denk dat je op een gegeven moment hèt hoodstel vind wat bij jou en je paard past en dan wil je misschien nooit meer anders! Succes ermee en ik kijk uit naar je ervaringen (en foto's!!)