Piet schreef op vrijdag 9 november 2007, 21:54:


Ik heb hetzelfde euvel. Onder de paddock ligt een harde aangestampte laag klei. Daaroverheen heb ik ooit twee vrachtwagens zand laten storten. Geen drainage, geen afwatering, en het is niet mijn grond dus ik durf die investering ook niet aan. Als het geregend heeft hark ik sleuven naar de buitenranden om het water af te voeren. Dat werkt aardig. Ook is er een stuk bestraat met stoeptegels, zodat er een paar vierkante meters begaanbaar zijn. Daar staan ze op een dag als vandaag de hele tijd om elkaar heen te draaien: verzameloefeningen!

Aafke schreef op vrijdag 9 november 2007, 7:50:


Bedoel hiermee dat sommige ponyrassen langer in het wild geleefd hebben dan gedomesticeerde paarderassen. Deze pony's hebben meer moeten knokken om te overleven in gure omstandigheden. Cfr: Shetlander, Ijslander, Haflinger, fjord...Sommige van deze pony's worden vaak door kinderen bereden, maar het zijn allesbehalve gemakkellijke karakters en hebben meestal een koppig karakter (al zijn hier natuurlijk wel weer uitzonderingen op zal ik maar voor de zekerheid bijzeggen).

Christel Provaas schreef op vrijdag 9 november 2007, 22:32:


Het kan helpen om ook gaten te prikken met een ijzeren staaf. Regelmatig doen. Sleufjes ( greppeltjes) doen het ook wel.
Vandaag vloog Brett uit de bocht met spelen, ze schoof bijna onder het schrikdraad door de sloot in. Het was geeneens echt nat, maar wel glad. Gelukkig stond ze ook zo weer en racete verder, toch heb ik het er niet zo op als een paard zo onderuit gaat.

Es

Maria Delavega schreef op vrijdag 9 november 2007, 22:35:


hahaha nee geen koppig karakter, zelfstandig beslissingen nemen Meewerkend zijn IJslanders zeker, maar er is geen één ponnie een kinderponnie. Of het moet een superkind zijn

Es

Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb hen met een gerust hart buiten gelaten omdat ik las dat het geen kwaad kon.
Ik vind het jammer dat door sommige beweringen paarden hun welzijn in gevaar gebracht worden. Het was niet eens zo heel koud buiten toen m'n paarden ziek werden, het waaide alleen erg hard met af en toe regen (en zijn nochtans hele robuuste dieren met een flinke vacht).
Om hen erdoor te krijgen ben ik veel geld kwijt, de veearts heeft wel vier keren moeten terugkomen.
Sommige naturals menen het goed, maar onbewust brengen ze soms schade toe. Langzaam aan zoek ik mijn eigen waarheid tussen veel beweringen. Ik vind ook dat je best je eigen paard leert kennen en niet teveel luistert naar wat andere mensen zeggen. Ik hou toch voor de zekerheid de dekens, wou ze eerst terugbrengen naar de winkel.
Bedankt voor je mening

Hadden jullie deze al gezien;

www.nu.nl/news.jsp?n=1229457&c=151&rss

Laat ze in plaats van de dieren voor weinig geld mijn fiets chippen, dan vinden ze 'm hopelijk wel terug..
Toen mijn fiets gegraveerd, met dubbel slot vaststaand aan de brug, gejat werd kreeg ik al na twee weken bericht van de politie dat ze helaas te weinig aanknopingspunten hadden waar mijn fiets gebleven was.
Voortaan laat ik mijn fiets ook niet meer graveren, heeft toch geen zin, maar er zit wel een lelijke oranje sticker op....

Ik denk ineens aan iets....ik ben al twee en een half jaar aan het nadenken waarom mijn paard zo'n rare bobbel in haar hals heeft, de osteo had daar de wervels losgemaakt, ze zat namelijk muuuuuuurvast....zit daar misschien haar chip?
Ze was al gechipt toen ik haar kocht, helaas.

groetjes Clarissa

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 9 november 2007, 23:51:


Ik weet niet zo goed wat ik van zo'n krantenberichtje moet denken als het om het waarheidsgehalte gaat. Er staat 1 of 2 % ontwikkelt kanker ( bij ratten getest) het primaire onderzoek is ons niet bekend. Het kan dus een conclusie zijn van een journalist omdat we de context niet weten.
Ik laat mijn paarden ook niet chippen, de enige die er hier is gechipt heeft gezondheidsproblemen, maar of ik dat aan de chip kan wijten dat weet ik niet. De chip als anti diefstalmiddel is natuurlijk nonsens.

Es

Arabesk schreef op vrijdag 9 november 2007, 17:54:


Tja... hoofcare kennen WIJ allemaal en ook de reden van dat schrijven.
Als men elders niet op de hoogte is van het ontstaan van deze rel daar leest men natuurlijk met iets andere ogen.


Das een harde....maar hiervan zou Utrecht wel eens antwoord kunnen geven als je daar naar vraagt...


Dit zegt niets.... nou ja.... zegt meer over de (beperkte) wereld van degene die heeft schrijft dan over de werkelijkheid.

Nick
Met geweld kan men een hoop bereiken.
Met geduld , liefde en belonen veel meer.

marianne laenen schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:48:


Pfoei, moeilijk hoor. Ik kan alleen zeggen waar wij ons mee redden: houtsnippers, gedroogde, onbehandelde naaldhoutsnippers. Dat is absoluut superdroog en geweldig, nooit plassen, zelfs tijdens een stortbui. Maar... het blijft niet eeuwig goed. Elke 2-3 jaar moet er een nieuw laagje bovenop (gelukkig niet zo duur, maar onze paddock is niet zo makkelijk te bereiken). Die snippers composteren niet zo snel als houtschors ed. maar ooit toch wel. We hebben er nu vlak voor het verversen van de toplaag eerst nog drainagebuizen ondergestoken ook, en die maken het nog iets beter, maar eigenlijk is het vooral de bodem zelf die het resultaat zo goed maakt.
Het nadeel van deze bodem is verder dat hij wat veert. Je mag er dus geen jumping op organiseren. Het is vast ook minder goed voor de hoeven die zo niet getraind worden (daarom dat ik elders verharde stukken heb ook). Ik vind het ook een voordeel, dat elastische, mijn Cesar met zijn vastgezette poot (arthrodese operatie) loopt daar soepel op, en mijn antropomorfistisch moederhart is blij dat de paardjes voor hun dutje zacht en droog kunnen liggen. Deze bodem is ook ideaal als je dressuurpaarden wil verkopen, hun gangen zien er dan nog net iets beter uit 8-)
Bij de geboorte van Huppel lag de nieuwe laag nog wat losjes en niet aangedrukt denk ik, kijk eens op het filmpje om te zien hoe die snippers eruitzien:
http://nl.youtube.com/watch?v=_pevWP8FPhg
Ja, zo duidelijk is dat nu ook weer niet... op mijn huisvestings-fotoserie zie je het misschien beter?
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=326
De voorlaatste foto bv.

Succes en goede moed,
Nathalie

Geertje schreef op vrijdag 9 november 2007, 21:08:


Heei! Nu voel ik me toch aangesproken! Ik ben niet alleen arts in Belgie maar ook nog steeds betrokken bij de opleiding (via de stages) en ik herken mezelf daar totaal niet in, en dat is ook niet het voorbeeld wat ik aan artsen in opleiding geef. Als het aan mij ligt vertel ik een patient alles wat ik zelf weet. De uitdaging is enkel dat voor iedere patient op een begrijpelijke manier te kunnen doen. En bij sommige ziekten moet je meer uitkijken om voldoende hoop te laten, misschien meer dan je zelf hebt. Maar verder? Het is een heel verschil inderdaad met hoe het tien jaar geleden nog werd gedaan en geleerd. Niet alle artsen kunnen en durven dit al. Maar denk jij dat je medestudenten nog van die ouderwetse paternalistische artsen gaan worden ? Ik hoop het niet, ik hoop dat de revolutie zich toch blijvend doorgezet heeft.


Daar heb je gelijk in, maar zo veraf is dat hopelijk niet.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Maria Delavega schreef op vrijdag 9 november 2007, 22:35:


Wij hebben 2 Haflingers (van 2 en 14 jaar) Ervaar ze als vriendelijk en beslist niet als koppig.
Een karakter wordt m.i. voor een groot deel gevormd door omstandigheden waarin ze leven, voor een klein deel erfelijkheid/aanleg.
De vriendin van mijn dochter heeft een Fjord, ook een heel vriendelijk dier en niet koppig. Bij onze buren staan 2 Shetlanders, lief en vriendelijk.. alleen eentje van hen is wel eens ondeugend af en toe. Een klein bokje tijdens het rijden wil heel af en toe wel eens gebeuren. De andere doet bijna nooit een pas verkeerd.
Ik weet het niet, misschien is mijn beeld verkeerd hierover en heb ik het mis hoor. Maar wanneer jij bij voorbaat al een 'plaatje' over een dier heenlegt ga je het volgens mij ook op die manier ervaren omdat je het dier op een bepaalde manier benaderd. Je krijgt wat je geeft.

lizzy schieke schreef op donderdag 8 november 2007, 14:05:


Leer hem eens dat hij alleen maar mag eten wanneer jij dat wilt.
Zelf het ik dit boek gekocht waarvan ik veel leer. Plus wanneer ik ergens niet uitkwam ik het hier op het forum kon vragen.

http://www.ingeteblick.be/

Ik denk dat het komt dat die kleintjes zo koppig zijn, omdat ze meestal door kinderen worden `opgevoed`!
Ze krijgen daardoor vaker hun zin.
Wat kan zo´n kind nou inbrengen, ik zeg niet dat dat bij alle kinderen zo gaat, maar het gros wel!

Ik rij ook een haflinger ) Alcantara), een heerlijk ding, lekker flijtig!
Met het jippie gevoel gaat zij met 4 benen de lucht in, uhum.

Christel Provaas schreef op vrijdag 9 november 2007, 16:07:


Ah nou snap ik het. En ik ben juist van mening dat het spul dat de DA gebruikt niet zo heftig is, dat is een heel licht sloom makend roesje dat de spieren licht ontspant en waarvan in de treure bekend is wat het doet en hoe het werkt.

Scheren is voor de mooi: beslist niet het hele lijf, nooit eigenlijk. Ook niet waar meer gereden wordt (ook geen dekens trouwens).
Maar het lange, uitstekende haar onder de buik bijvoorbeeld, de benen en de kaaklijn en de oren, niet alles binnenin de schelp trouwens. Zodat je een glad en gestroomlijnd paard krijgt met meer uitdrukking.

Maria Delavega schreef op donderdag 8 november 2007, 20:59:


zo is het ongeveer ook met onze fjord gegaan. de vorige eigenaar was zeer onervaren, hun dochter had nog nooit paardgereden en meteen een eigen paard gekregen. als hij geen zin had om te lopen zette ze hem terug in de wei....
de eigenaars daarvoor hebben hem verkocht omdat hij bokte als ze hem wat meer pushte. hij is gewoon een verwend paardje. hij heeft altijd zelf kunnen kiezen of hij wilde 'werken'. als hij geen zin heeft is hij ook niet in draf te krijgen.
verder is hij heel lief, komt altijd naar me toe als hij in de groooooote wei staat en de derde keer liep hij zo de trailer in terwijl ik buiten stond. en we hebben het nagevraagd maar hij had nog nooit in een trailer gestaan....
dus hij is gewoon een slim paard.
en inderdaad is hij ook al twee keer met veel geweld ervan door gegaan, om verderop heel rustig gras te gaan eten en kan ik hem ook weer rustig pakken.