Monique Meijer schreef op donderdag 1 november 2007, 15:29:


Vanavond komt de dierenarts nog een keer - Indy haar hoest is veel erger geworden, ze kan het slijm niet kwijt en hoest gele stukken op. Ze wilde gisteren nauwelijks eten.

Monique

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 november 2007, 9:44:


Hoi..

Wij hebben zelf bijen dus eten wij ook veel honing. Ik denk dat het allemaal wel mee valt want hoeveel is nu veel als je dagelijks een paar eetlepels eet. Trouwens je hoort van veel meer dingen dat ze kankerverwekkend zijn. Wat dacht je van Alcohol Barbeque vlees laatst was zelf sla kankerverwekkend als je het veel eet. Zelf van in de zon lopen krijg je kanker. Ik denk dat het risico dat je een auto ongeluk krijgt groter is..Dus ook alle auto´s weg. En stop maar met ademhalen want dat is echt schadelijk!!! Maarja we kunnen er niet zonder!!!!!!

heidy smid schreef op dinsdag 6 november 2007, 9:58:


Wat ook ineressant is aan dat onderzoek is dat er bijenkasten tussen het kruiskruid zijn geplaatst. Gek genoeg vlogen de meeste bijen niet op Kruiskruid, uit mijn hoofd waren het 8 kasten, in 2 monsters zijn er concentraties aangetroffen. Ook is het zo dat er 6000 planten zijn die PA's produceren, dat is 3 % van alle bloemplanten. De monsters die niet bij kruiskruidopulaties zijn genomen bevatten ook soms PA's.
Beren zijn zo'n beetje alleseters trouwens, die eten wat er voor handen is. In Oostbloklanden zwemt geloof ik ook geen zalm, in de Disneyfilms ( Amerika) wel

Piet schreef op dinsdag 6 november 2007, 0:02:


Misschien wordt ie nog wel eens zalig verklaard, vanwege dit zelfverkozen martelaarschap.

Beste Rita, er is hier niemand die zegt dat Eddy verkeerd bezig is of geen goed paardenmens zou zijn. Zijn manier van reageren op forumberichten wekte nogal eens ergernis bij deze of geen. Misschien zou je de ongeveer vierduizend berichten van hem eens moeten nalezen en je dan een mening vormen.
Er is geen sprake van een hetze, hoogstens van onderlinge irritaties. Dat Eddy niet meer op dit forum schrjift is erg jammer maar zijn eigen keus.

Groeten Edith

Lucero : zijn verhaal !

Graag zouden wij even het verhaal doen van toch wel een heel speciaal paardje namelijk onze Lucero en een heel speciale persoon EDDY DRUPPEL die onze paarden hun leven helemaal veranderde!

Lucero is nu ongeveer 2 jaar en 7 maanden oud. We hebben hem ongeveer 1 jaar of iets langer maar kennen heb al veel langer.

Toen we onze andere paardjes kochten (Max & Cheyenne) hebben zij tijdelijk op pension gestaan (weide en schuilstal) te Keerbergen waar we wonen. Daar stonden ze dan Max, Cheyenne en nog vele andere merries en ruinen. Ook 3 hengsten waaronder Lucero.
Zij stonden in een aparte stallenblok, en de rug van hun stallen grensde aan de piste, dus je kan je al voorstellen wat een gebonk er zich daar afspeelde als we met een merrie of ruin in de piste aan het ‘werken’ waren.

Voor zover deze korte inleiding. Lucero was dus 1 van deze 3 hengsten.
Omdat de weides niet echt in topstaat waren, vooral de omheining, mochten de hengsten nooit allemaal op de weide (dat kon niet hengsten die samen op een weide staan). Dus werden er beurtrollen gemaakt. Om de 3 dagen kon 1 van de hengsten buiten op de weide. Alleen, zonder contact met andere paarden.

Lucero was een veulen. Wilde zich uitleven, wilde in kuddeverband leven. Hij stond heel vaak in zijn stal. Treurig en hij zou je bijna vertrappelen als je binnenging. Hij kon niet ‘groeien’, zich niet ontwikkelen. Iedereen die er kwam was niet zo zot van Lucero. Hij kwam, als hij in de weide stond, aangelopen, sprong bijna op jouw, was gewoon een onhandelbaar paard, gewoon te zot, zonder enige vorm van respect voor de mens, het was een speelvogel en jij was het speelgoed. Laat staan dat je hem kon borstelen (hij kende dat niet).

Mijn vriend, Kim, was zot van hem. Hij was ook de enige die zijn ‘leven’ waagde om bij hem in de weide te blijven staan, terwijl anderen in volle spoed de stallen mesten en de hengsten voederen.

Lucero zijn eigenaar ging verhuizen, hij nam 1 hengst mee, Lucero zou hij verkopen en Phoenix ook. Kim zei direct ik koop Lucero. Zo gezegd zo gedaan, zijn vorige eigenaar vertrok, en Kim was eigenaar van Lucero. De andere hengst die ook te koop stond Phoenix, ondergaat nog altijd het lot van om de 3 dagen eens buiten, geen aandacht, geen liefde, niets... Zijn eigenaar is vertrokken naar Spanje en hij mocht niet mee. Niemand wilt hem omdat hij vroeger zwaar mishandeld is geweest en soms raar uit de hoek kan komen. Maar het is een prachtpaard. Hij was altijd klaar voor een flodder, hebben nooit problemen gehad met hem. Je moest voorzichtig zijn met bepaalde bewegingen in zijn buurt, dat is alles.

Het was die dag dat Lucero officiëel van mijn vriend was. De koop was gesloten. Daar stonden we dan, met een jonge hengst.

We kenden Eddy al een tijdje (hij heeft ons fantastisch geholpen met Max & Cheyenne) en belden hem op. Vertelde ons probleem en we mochten hem brengen. Toen kwam het. Lucero was nog nooit uit zijn weide geweest, laat staan dat hij ooit de achterkant van de stallen heeft gezien/geweest. We reden met de trailer in de piste. Na een tijdje trekken, springen, bokken, stijgeren is hij uiteindelijk met bibberende beentjes op de trailer gegaan. Wij waren gelukkig hij stond erop. Met 4 stonden we daar om hem erop te begeleiden. Meer ons leven wagen.

We reden naar Eddy.

We kwamen daar aan en Eddy heeft Lucero van de trailer gehaald. Hij was zot, nerveus, kende Eddy helemaal niet, kende de omgeving niet. Lucero had stress.
Eddy zette Lucero in de piste. Na een paar ogenblikken heeft hij er Valan bijgezet. Lucero was zo opgewonden. Hij wou spelen, hij kende het niet een plaats te hebben in een groep. Hij was zotgedraaid van altijd in de stal te staan en altijd alleen te staan.
Daarna zette Eddy hengst Sid bij Lucero en Valan. Sid is een kalme hengst en Lucero zocht uiteindelijk bescherming bij hem als Aram erbij kwam.
Dit gebrul, gebok, gesteiger heeft een hele tijd doorgegaan.

Na een tijd heeft Eddy Lucero van de piste gehaald en hem in de stalling gezet (waar je de paardjes kan borstelen) een open loopstal. Hier heeft hij de nacht doorgebracht.

Na een paar weken/maanden hebben we Lucero verhuisd naar een hengstenweide in Averbode. Een weide met allemaal jonge hengsten, ezels en shetlanders. Hier heeft hij ongeveer 6 maanden gestaan. Dit om hem te leren omgaan met de regels van de paarden. Een plaats in een groep en ook om op te groeien tussen zijn soortgenoten.
We gingen hem wekelijks bezoeken en het was al snel duidelijk dat hij een plaats had in de groep. Hij was ook aanhankelijker geworden met mensen. Hij kwam af voor een flodder, zonder in je nek te springen. Je zag duidelijk een verschil tussen de eenzame Lucero en de Lucero die in groep opgroeide. Hij leerde het gedrag van andere paarden.

Nu staat Lucero terug bij Eddy. We zijn met hem beginnen lessen te nemen omdat het tijd werd dat hij ook leerde wandelen naast een mens.
Ik zal eerlijk zeggen, we hebben niet veel lessen moeten nemen met hem of we gingen de eerste keer alleen wandelen.
Eddy heeft ons leren omgaan met een hengst. Hij heeft Lucero leren omgaan met mensen.

Lucero is uitgegroeid tot een prachthengst. Hij is sociaal tegenover paarden waarmee hij in de weide staat. Ze spelen samen ook al heeft ieder paard zijn eigen plaatst. Wij gaan ondertussen wekelijks mee met de hengstenwandeling die Eddy organiseert. Een wandeling met allemaal hengsten met een verschillend karakter. En dit gebeurd vlekkeloos. Ook als we andere paarden tegenkomen of langs een weide wandelen met merries. Buiten was mooi lopen en hinniken gebeurd er niet veel.
Lucero is echt van een staldier uitgegroeid naar een heel mooi paard met super karakter. Eéntje die de mens respecteerd. Soms moeten we 2 keer kijken of dit echt wel de Lucero is die wij kenden.

Eddy heeft ons het mooie laten zien van een hengstenkarakter. Een hengst is altijd prachtig. Ze hebben zo iets speciaals.
Ik weet zeker als wij Eddy niet hadden leren kennen dat onze Lucero nu ook spijtig genoeg een ruin zou zijn. Wij hadden totaal geen verstand van hengsten. Nu leren we ook nog elke dag bij. Eén ding is zeker: Lucero zal hengst blijven. Het is niet omdat het een hengst is dat hij alleen moet staan, dat hij streng opgevoed moet worden.
Eddy leerde ons dat een hengst samen met andere paarden kan staan, en dat hij zelfs met een hele zachte hand opgeleerd kan worden.

Binnenkort gaan we voor de eerste keer een zadel op zijn rug leggen. Ik ben benieuwd, maar ik ben er ook zeker van dat dit allemaal vlekkeloos gaat verlopen. Lucero werkt graag, hij gaat graag wandelen. Hij is gewoon gelukkig en dat straald hij uit als hij nu bij jouw komt staan om de flodderen.

Wij zijn alvast overtuigd dat Eddy zijn aanpak schitterend is. Onze paarden zijn het daar ook mee eens. Dankzij Eddy kunnen wij zorgeloos genieten van ons paarden. Zolang we zijn voorbeeld maar volgen. En dat doen we ook!

- Kim & Annelies -
Kim: eigenaar Lucero
Annelies: eigenaar Max

Monique Meijer schreef op dinsdag 6 november 2007, 9:57:

Hè verdamme! Nou dat weer! Beterschap voor Indy!!!

Peeters Annelies schreef op dinsdag 6 november 2007, 11:24:


AMEN!

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 november 2007, 9:44:


Vast niet
Maar imkers misschien wel ?
Mijn buurman bijv. gebriukt het wel veel vind ik...
Op de boterham, in de koffie , in de cake , in marinades voor het vlees enz.enz.
Ik krijg wel eens een potje van hem maar gebruik het zelden (soms op brood of bij keelpijn)

De vraag voor hem is dan natuurlijk nmm. in welke 6000 soorten planten en in welke hoeveelheid deze stof allemaal voorkomt.... want jkk hebben we hier gelukkig niet veel in de omgeving.

Nick

Met geweld kan men een hoop bereiken.
Met geduld , liefde en belonen veel meer.

Het zou wat zijn als het wat anders was he?
Het is al eerder gesteld: niemand heeft hier ooit gezegd dat Eddy geen vakman is. Het gevolg van dat vakmanschap is dat je mensen met hun paard leert omgaan en paarden sociaal maakt.
Ik ken nog wel een aantal trainers die honderden paarden weer 'gerepareerd' hebben. Tot snotteren en natte plekken aan toe.
Ik heb niks tegen Eddy, maar vraag me af of hij zelf op dit 'martelaarsschap', bijna heiligverklaringen en volgelingenschap zit te wachten. Ik ken zijn eigen opvattingen van het Guru-dom.
Je zal maar eens een keer op je bek gaan he? Dan ben je pas echt aan de beurt
Iedereen komt namelijk een keer zijn meester tegen.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Cedric Coucke schreef op dinsdag 6 november 2007, 5:23:


Gefeliciteerd Cedric...
Maar uhh.... tis JIJ die het gedaan hebt hoor.
Je antwoorden op de trainingsvragen van Piet zou ik ook wel willen horen.

Nick
Met geweld kan men een hoop bereiken.
Met geduld , liefde en belonen veel meer.

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 6 november 2007, 11:37:


Mooi verhaal en wat een geluksvogel. die Lucero!

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 17:43:


Niet direct... Het hangt van het kind af. Ik zou het gewoon gaan proberen en dat jullie het samen gaan doen is belangrijk. Jij als volwassene kan dan een oogje in het zeil houden. Vergeet niet dat Parelli niet voor niets een volgorde in zijn leermethode heeft zitten! Je zal je hier aan moeten houden anders krijg je niet de resultaten die Parelli voor ogen heeft natuurlijk. Ook kun je anders problemen met je pony/paard krijgen.
Als je lesdelen niet goed afrond snapt je paard er niets meer van op gegeven moment.

Ik heb tijdens mijn examen Level 1 op een minikamp met Eddy Modde zien gebeuren, dat paarden door het lint gingen! Ik was in dat clubje de enige die Level 1 serieus doorlopen had en voor het certifikaat ging. Één vrouw was wel al wat met Parelli bezig geweest en had een zeer 'pittige' merrie mee. De anderen deden mee aan het minikamp om met het systeem 'Parelli' kennis te maken. Ik heb soms echt paarden stijgerend en achteruitlopend weg zien proberen te komen, ook bij Eddy die het dan over had genomen.

Maar de anderen hebben dat lange weekend ook zeker wat geleerd, en de paarden ook. Maar natuurlijk hadden ze nog een weg te gaan. Voor Level 1 staat ongeveer drie maanden leertijd, als je fanatiek er mee bezig gaat. Mike en ik hebben er inderdaad ongeveer zo lang over gedaan. Maar ik was voor Mike al een klein jaar bezig met Parelli met mijn leasepaard Spike. Dus ikzelf was al redelijk getrained zo gezegd...

Trouwens twee totaal verschillende rassen: Spike een draver (nooit gekoerst, lang hengst geweest, met nakomelingen) en Mike een Welsh Cob die klophengst blijkt...

Wat ik zeggen wil dus: neem een lesmethode wel serieus. Met Parelli ga je aan de gang om leiderschap over je paard te verkrijgen! Dat geldt ook voor de andere NH methodes natuurlijk maar Parelli werkt met in druk toenemende fases. Pak je dit niet goed aan kun je als je een paard hebt wat hoog in rang staat wel eens een 'weerwoord' of 'vraag' verwachten die je liever niet had willen 'horen'. Daarom is het zeker belangrijk om er als volwassene altijd bij te blijven. En nog een tip: houdt de lesdelen in belang van kind en paard niet te lang. Zo'n 20 minuten max per deeltje. Dat is ongeveer de tijd die paard en kind achtereen kunnen besteden aan concentratie.
Natuurlijk kun je na een pauze van ongeveer 10 of 15 minuten (even wat drinken b.v., toiletje plegen, geldt ook voor het paard trouwens) weer een sessie van zo'n 20 minuten doen. Dit heb ik van Conrad van Pruijssen geleerd, in totaal nam ik 2 uur les maar wel in delen geknipt dus...

EN ALTIJD(!) met een gelukte oefening eindigen! Ben je je paard iets aan het leren wat nog niet erg lukken wil; eindig met iets wat wel lukt, ga daarvoor desnoods een stapje terug!

Esther schreef op dinsdag 6 november 2007, 9:41:

Het klinkt eigenlijk als olie op het uitdovende kruiskruidvuurtje. Als het gevolg is dat kruiskruid wat gestructureerder bestreden gaat worden, is het toch prima?

Eva Saegerman schreef op dinsdag 6 november 2007, 9:27:


Als je geschreven had 'zus van' had ik het helemaal niet meer gesnapt en nog meer moeten uitleggen... Ik pak de dingen soms wat letterlijk

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 6 november 2007, 12:03:


Of hij hierop zit te wachten ??
Ik vraag me iets heel anders af bij het lezen en verschijnen van deze plotselinge golf van aanhangers sinds zijn vrijwillige vertrek....

Er zullen er nog veel volgen Piet... geloof me maar....

Nick

Met geweld kan men een hoop bereiken.
Met geduld , liefde en belonen veel meer.