Eva Saegerman schreef op maandag 5 november 2007, 15:07:

In theorie hè, in theorie, ben je het moment vóór dat je paard dwars over de baan springt, juist omdat je hem schoudervoor plaatst wanneer je 'iets' verwacht. Maar ik snap ook dat het plotseling kan gebeuren en dan is voorwaarts gaan een eerste vereiste. Ikzelf zou dan niet accepteren dat mijn paard zo lang pootje over met zijn kont over de weg blijft 'drammen', maar ik zou die kont hup terug wijzen, recht achter de voorbenen. Want dat pootje over kunnen ze echt lang volhouden!
Elk geval is verschillend hoor en ik heb nog nooit een notoire steigeraar meegemaakt zoals jij weet dat Q kan zijn. Steigeren is het ultieme niet-voorwaarts zijn, dus ik begrijp dat DAT op het staakmoment je primaire doel is en in die zin heb je het goed opgelost.

Piet schreef op maandag 5 november 2007, 7:56:


1 en 2 zijn waar, 3 kán waar zijn. Het is niet zo dat negeren per definitie leidt tot uitdoving. Daarnaast kan bijv. desensibilisatie (= opvoeren van de drempelwaarde van magnitude tot theoretisch oneindig) ook tot uitdoving leiden. Daarom blijf ik de kwalitaitieve kwadranten formulering van Skinner toch het meest correct en eenduidig vinden.

Blabla! , Egon

Keep it greasey
so it'll go down easy
Hi-ho Silver!

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 12:27:


Dan moet je eerst met grotere zekerheid weten dat het echt aan de kleur ligt en aan niets anders, lijkt mij. Iets anders kan ook de helderheid (gemeten grijswaarde) zijn bijvoorbeeld, maar het kan ook nog aan iets totaal anders liggen zoals jouw lichaamstaal.
Doe een experiment met identieke stokjes en identieke zo simpel mogelijke handelingen, een zwarte, een witte, een rode en een groene van gelijke helderheid, evt. ook nog een blauwe en gele (die wrsch. juist wel flink van helderheid zullen verschillen omdat geel nu eenmaal in de regel een lichtere kleur is).
Ik twijfel sterk aan de vooringenomenheid tegen een kleur op zich, omdat er reeds vele kleurdiscriminant experimenten (maar zover ik weet niet met "zwepen") bestaan waar dit niet uit blijkt.

Blabla! , Egon

Keep it greasey
so it'll go down easy
Hi-ho Silver!

jan seykens schreef op maandag 5 november 2007, 14:41:


Ik heb al contact opgenomen met Tonkie.

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 12:41:


Kadokind?

charlot van r schreef op maandag 5 november 2007, 7:23:


Ik ben toevallig voer aan t bekijken hier, bij de equi sanum arabmuesli zie ik nieteens magn. staan. Bij Pavo en Hippostar zijn de percentages magn. lager dan die van calcium. Wel 37% zetmeel en suiker bij de arabmuesli. Pfff, tja als er al te weinig mg in de bodem zit, zal er ook wel niet genoeg in hooi zitten. In de Pavo enjoy, aanbevolen voor paarden die snel bevangen worden zit 32% zetmeel en suiker trouwens. en de Pavo conditiebrok bevat 27% zetmeel en suiker. Ik vind t maar moeilijk hoor, ik heb nog een shetje die elke dag 1x magn. krijgt, t gaat goed, durf niet te stoppen. Zeker als ik die voorgaande berichten lees.

vagebond schreef op maandag 5 november 2007, 16:13:


Op de "bron-site"

http://www.vwa.nl/portal/page?_pageid=119,1639824&_dad=portal&_schema=PORTAL&p_news_item_id=22826

vind je bovendien een link naar een pdf waarin meer informatie.

Paard staat vandaag weer half mank . Ze stapt er heel traag op, en niet zoals haar andere achterhoef. Ook in rust staat ze niet op haar hoef. Ze had zelfs geen zin in gras deze namiddag, ze is gewoon terug naar haar stal gekomen. Het deel boven haar hoef en ook iets hoger, voelt ook veel warmer aan dan de rest. Kan de DA er nog iets meer aan doen? hij zei iets van volledig opensnijden? is dat goed?

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 12:41:


Ikke, uit ervaring... Het ligt aan het karakter en doorzettingsvermogen van het kind of het gaat werken. Mijn vroegere leasepaard was van een boer waar de paarden allemaal door 2 Parelli-meiden werden getrained. Ze gaven o.a. ook les aan kinderen. Het ene kind ging het makkelijker af dan het andere. Wat bij volwassenen ook zo is, ware het niet dat bij kinderen de motoriek en inzicht nog niet helemaal ontwikkeld zijn. Ik zag dan ook vaak bij de kinderen o.a. te trage reacties of verkeerd hanteren van CS en/of lichaamstaal.
Ook moet het kind geduld kunnen opbrengen en zich niet snel uit het veld laten slaan als het niet zo goed wil lukken.

Bij mijn eigen voormalig verzorgster/bijrijdster, die toen 13 jaar was, ben ik toen ik Mike had haar ook begonnen Level 1 aan proberen te leren. Nou is Mike wel een klophengst dus misschien wat meer een uitdaging, maar bij dat meidje kwam ik ook het te laat reageren tegen. En zij had weer dat als iets niet lukte en Mike 'over haar heen liep' ze in lachen uitbarstte, wat eigenlijk niet moest natuurlijk... En toch ook wat ongeduld.

Ik denk dat een kind echt gemotiveerd moet zijn, dat is erg belangrijk. Bij een kind wat nog te 'speels' is wordt het lastiger... Parelliën is echt een serieuze zaak, als je de methode niet goed toepast kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan! En dat schijnt zelfs bij volwassenen wel te gebeuren.