Natuurlijk is Skinner dood. Het is als een kop in de Telegraaf: niet altijd waar, maar wel veel gelezen

Voor mij is de vraag van belang, of ik me in mijn praktijk uitleg, met de opmerking erbij dat de basis bij Skinner ligt en dat er meer is, kan beperken tot:


Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 0:54:


Mijn BD, waarvan ik zeker weet dat ze nog nooit met een zweep gehanteerd was omdat ze al heel haar leven bij mij is, bleek bang voor de oranje carrotstick, en dan had ik er niet eens een zwieptouwtje aan. Maar zij is ook degene die enórm opzij kan springen voor plotselinge onaangekondigde ...... gele bloemtjes in het gras....
Sja, je weet maar nooit met die felle dingen he

Greetz!

Fred schreef op zondag 4 november 2007, 21:54:


Er is geen jullie, ik heb niks gezegd over een groot bloedvat.
Misschien handig om even goed te lezen?
Wanneer iemand iets beweert over bloedvaten in de straal, wil ik graag weten wat hij dan als de totale omvang van de straal ziet, misschien is dat wat anders dan wat ik daaronder versta.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

vagebond schreef op zondag 4 november 2007, 19:47:


Het is gewoon pendelen, niks meer en niks minder. Steeds opnieuw vinden mensen dit soort "wondermeetapparaten" uit, telkens in een nieuwe vermomming, maar de werking blijft gewoon hetzelfde, de fantasievolle speudo-natuurkundige uitleg ten spijt.


Over dit soort valkuilen hebben we al vaker geschreven. Hoesten gaat meestal wel na een week of wat weg, of je nou daar een of andere therapie/medicijn voor gebruikt of niet. Heb je in die tussentijd nou toch iets gebruikt, al is het peperkoek, dan is de verleiding groot om te denken dat het daardoor is weggegaan.


De werking van een alvleesklier kun je niet in procenten uitdrukken. Afgezien van het feit dat de alvleesklier meerdere, onderling niet samenhangende, functies heeft die los van elkaar werken en die praktisch nooit tegelijk beschadigd raken. De productie van insuline is er EEN van, maar dan nog is het hele diabetes-verhaal zo ingewikkeld dat je daar nooit 100% de schuld van bij de alvleesklier kan leggen. De gevoeligheid voor insuline is een factor, alsmede het suikerverbruik (beweging!), de snelheid waarmee suiker wordt toegediend, etc. ALS je al een percentage zou toekennen dan zou dat nog niks zeggen: iemand met een "alvleesklierwerking van 65%" zou volkomen klachtenvrij kunnen zijn en hiermee voldoende insuline hebben, terwijl iemand met een "alvleesklierwerking van 100%" diabeet kan zijn en zelfs insuline moet bijspuiten omdat hij aan die 100% niet genoeg heeft.


Ik ben geen expert, maar voor zover ik weet kun je niergruis zien op een echoscopie, en gemakkelijker via de urine. Aan de urine kun je alleen niet zien of het de linker- of rechternier is.

De Heer K, Feuth, Voorzitter
De Heer S. Lingbeek, Secretaris
De Heer F. Emmerig penningmeester

Spirithorses schreef op maandag 5 november 2007, 8:13:


En ik ben nu juist zonder zweep aan het longeren.
In eerste instantie was het moeilijk de paarden bij me vandaan te krijgen, normaal reageerden ze dus op het opnemen van de zweep. Zelfde met naar binnenkomen. Ze waren gewend om, als ik de zweep neerlegde naar binnen te komen.
Nu moet ik ze dat allemaal op een andere manier vertellen. Heb al een paar dingen ontdekt. Zolang ik met mijn lichaam schuin blijf in de richting waarin ze lopen, blijven ze op de volte. Zodra ik met mijn front naar ze toesta, komen ze naar binnen. Ze kennen allebei het stap, draf, galop en ho commando. Voorheen, als ze niet versnelden op stem, liet ik de zweep even bewegen of knallen. Nu versnel ik mijn eigen tempo en/of loop een paar passen hun richting op. Heeft altijd het gewenste effect.
't Is nu niet meer met de longe in de ene en de zweep in de andere hand, zoveel mogelijk op het midden van de volte blijven, maar actief met je paard meebewegen en heel goed opletten.
Zelf vind ik het eigenlijk veel leuker dan met zweep.

Els.

Fred schreef op zondag 4 november 2007, 21:54:

Ik weet ook niet beter dan dat de straal avasculair is. Ik denk dat we hier een begripsverwarring hebben over wat wel en niet meer tot de straal behoort. Ik neem aan dat Hans doelt op vaten onder de straal.
Ik heb overigens wel een klant waarbij er wel degelijk een flink vat dwars door de straal loopt.
Toen ik dit paard (niet de klant dus) voor de eerste keer bekapte vertelde ze me dat een achterhoef altijd bloedde na het bekappen. Toen ik dus voorzichtig wat losse delen van de straal sneed zag ik daar een stevig vat zitten.
Heb het verder nooit gezien. Kennelijk een speling van de natuur dus.
@Piet, volgens mij heeft dit niet zoveel met de vereniging van natuurlijke bekappers te maken.

Ik heb een vraagje over de link Isabel!

Het digital cushion noemen wij in het nederlands het straalkussen.
Dat is van vettig sponzig materiaal.
Wat is het lateraal cartilage in het nederlands , en van welk materiaal is dat gemaakt?
Ik had begrepen dat dat een soort van kraakbeen was , je kunt het zien op rontgenfoto's. Klopt dat?
En speelt er bij platte hoeven dan altijd een vorm van atrose van dit weefsel mee?

In the chosen road , begin van blz 28 , staat ook nog een heel klein stukje over bacterien en schimmels...
Zou dit kunnen spelen bij Maike?

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 5 november 2007, 9:16:


En andere geintresseerden!!