Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 12:55:


Dus vitaminen kunnen alleen maar bestaan in diepvriesgroenten, en niet in verse groenten, omdat de temperatuur die nodig is voor het behoud van de vitaminen niet wordt bereikt? Interessante theorie.


Nee, onze koelkast ook niet. Dus zijn de vitaminen van de groenten in de koelkast weg?


"Iets" zal er wel inzitten? Alles zit er in, want het is nog steeds gras. Je kan niet zomaar iets weghalen, want dan is het geen gras meer. Het gras groeit niet meer door de lage temperatuur, maar voor de rest is het gewoon nog steeds gras.


Als je naar de buik kijkt wel. Maar de meesten hier weten wel dat je de dikte van het paard beter kan afleiden door naar de ribben te kijken of zo.


Daar gaan we weer.
1) Het paard is voor zijn vitaminen nauwelijks afhankelijk van zijn voeding. De meesten maakt het zelf. De enige vitaminen die het uit gras moet betrekken zijn D en E, en zelfs dan nog geldt dat D ook nog zelf door de huid wordt aangemaakt onder invloed van zonlicht.

2) Eenzijdig is niet het criterium. Mensen hebben een veelzijdige voeding nodig, maar dat betekent dan niet dat dit ook voor alle dieren zo is. De natuur zit vol met dieren die uitstekend gedijen bij een volstrekt eenzijdige voeding. (Waarom doet dit me denken aan eucalyptusbladeren?)

3) Zelfs voor mensen geldt dat het belangrijk is om groente te eten, maar dat dit niet betekent dat je zoveel mogelijk verschillende groenten moet eten. Vitamine C is vitamine C, of je dat nou uit bananen haalt of uit appels doet er gewoon niet toe. Als je ergens woont waar bananen groeien, prima, dan eet je bananen, maar als je ergens woont waar alleen maar appels groeien dan hoef je nog steeds niet bang te zijn dat je iets tekort komt. Voor paarden is dat niet anders. In de natuur groeien vele dingen die ze in de wei niet kunnen krijgen, maar dat betekent niet dat ze dus een tekort krijgen).

En last but not least, ik mis nog steeds het empirische bewijs dat een paard niet van gras kan leven.

Zoals de titel al aangeeft ; Als een paard begint met een te dunne zool , en eindelijk komt het hoefbeen wat hoger te liggen.
Kan een paard dan in het andere uiterste schieten , en een te dikke zool krijgen?
Zoja , wat kan ik daaraan doen?
Hij loopt nog steeds gevoelig , dus in een grintbak zetten is geen optie...
Ik kan krabben wat ik wil , maar er komt niets af. Het is ook niet ''gekrakkeleerd''.
De zool drijgt nu weer erg plat te worden .

Dat het hoefbeen hoger in de hoef is komen te liggen , heb ik geconstateerd uit de gipsafdrukken; de hoefballen zijn hoger geplaats dan een jaar geleden.
Of is dat dikke duim werk??

Gr Esther

Esther schreef op woensdag 31 oktober 2007, 11:56:


Hoi Esther,

Als ik jouw verhalen over Björk zo lees, moet er toch nog steeds iets met haar aan de hand zijn.
Overgewicht terwijl ze nauwelijks te eten krijgt (ik vind twee plakken hooi per dag wel érg weinig), een veel dikkere vacht dan je andere paarden, overgevoeligheid, veel zweten, panten. Nu kunnen de laatste twee een gevolg zijn van de eerste twee, maar met scheren bestrijdt je dan alleen de symptomen.
Een onbalans in de hormonen kan m.i. heel goed verantwoordelijk zijn voor het overgewicht (denk aan vrouwen die de pil gaan slikken of in de overgang raken) en de haargroei.
Hoe jij ook je best gaat doen het gewicht naar beneden te krijgen door rijden, ik denk dat ze daar op een gegeven moment aan went en dat het gewicht dan toch weer gaat stijgen. Met als gevolg dat je nog meer beweging moet geven, etc. etc.
Zelfs rugklachten of slecht achterbeengebruik kunnen het gevolg zijn van een slechte stofwisseling. Teveel afvalstoffen, overbelaste nieren en een "rug"probleem is geboren.

Els.