Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 14:51:


Als die Dina van jezelf is, heb je een behoorlijk probleem; als ze van iemand anders is, moet die persoon haar verhuizen toch!

Lena schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 14:49:


hoi..

Ik loop ook regelmatig tegen mensen aan die dit soort dingen normaal vinden en probeer ze dus ook flink te overtuigen.. Verwijs haar es naar deze site of leen het boek uit??? Hier wordt toch ook gezegd dat het even duurt en dat je er wel aan moet werken.. Ik reed laatst samen met een vriendin op onze paarden over een kiezelpad en die waar zij op reed is nog behoorlijk aan het hompelen over de steentjes dus wilde ze in de berm. Ik vertelde dus dat ze gewoon moest blijven lopen anders went ze er niet aan. Maar ze vond het niet leuk.. Maarja ik denk ook dat niet iedereen te overtuigen is...

heidy

Nils Vellinga schreef op maandag 29 oktober 2007, 21:33:


Toppie!
Allebei bedankt voor de linken, heb er ondertussen al wat zitten lezen!

Leuk zeg! waarschijnlijk zijn die paarden zo mak, dat je helemaal je geen zorgen hoeft te maken. Je moet gewoon veel meer met je zit doen en benen. Teugels heb je vaak iets losser hangen. Aangezien je in een groep rijdt, loopt dat vast wel los. Als gaat sturen til je de teugel beetje omhoog waar je heen wilt. Waarschijnlijk reageren ze direct. Met stoppen hoef je vaak beide handen maar op te tillen en ze stoppen al. Ik vind bitloos rijden heel erg overeenkomen met western rijden (met 2 handen rij ik altijd, met 1 hand kan ook natuurlijk). Als je dat gedaan hebt, merk je vrijwel geen verschil. Gewoon lekker ontspannen blijven, veel lachen en genieten!

Paarden helemaal gaan scheren om ze vervolgens in de dekens te gaan inpakken, vind ik totaal overbodig, maar een ijslander een streepje wegscheren in de hals... daar zie ik geen graten in eigelijk...

ik heb hier ook een beertje staan en toen daar nog echt elke dag intensief mee gereden werd in de winter, heb ik haar ook zo'n racemodel geschoren. Dat was een wereld van verschil tijdens het rijden! Ze ademde terug rustiger en was weer veel vlotter tijdens het rijden, terwijl ze ongeschoren na 10 minuten stilviel omdat ze het gewoon veel te warm kreeg.

Bovendien scheer je bij zo'n racemodel zo weinig weg dat ze helemaal geen deken nodig hebben.

Hoi Monique,

Ik volg de belevenissen en problemen van Indy al een tijdje, en leef hard mee. Ik heb jammer genoeg geen oplossing ofzo, maar een boek dat ik pas las zette me wel aan het denken.

Pat Coleby's 'Natural Horse Care' is het boek, geschreven door een intussen negentigjarige dame die een heel leven tussen de paarden heeft gezeten, vooral renpaarden, en veel mensen geadviseerd heeft met zieke paarden, zelf geen dierenarts maar met veel dierenartsen gesproken. Allemaal goed dus, alleen ben ik zelf arts en sommige dingen in het boek zijn volgens mij fout, het zijn bovendien nogal veel gevalsstudies en persoonlijke ervaringen, geen wetenschappelijk bewezen therapieen; ik sta dus niet zomaar 100 procent blind achter Pat Coleby. Toch heeft ze veel interessants te vertellen, bv. over laminitis en founder, ze raadt namelijk (naast de gewone maatregelen ivm. voer) magnesiumsupplement aan! Wat de wetenschap en Frans pas sinds kort ontdekten 'wist' zij al tientallen jaren. Alleen ze weet niet waarom het werkt, denkt dat de hoefproblemen komen door gras bemest met 'superphosphate' mest, legt geen link met fructaan en insuline ed.

Volgens haar zijn de meeste ziekten bij paarden terug te brengen op tekorten aan bepaalde mineralen, soms tekorten ontstaan door teveel aan andere dingen weliswaar, maar de oplossing die ze voorstelt is bijna altijd mineralen gericht supplementeren, best na onderzoek van bloed en weidegrond.

Ik dacht aan Indy toen ik las over 'fistulous withers' net wat Indy juist gehad heeft dus! Ook allerlei soorten been- en gewrichtsklachten linkt mv. Coleby aan tekorten (van calcium en magnesium vooral). Dusss... de moeite waard vond ik om jou dat boek aan te raden maw.

Je weet maar nooit... hopelijk kan je er wat mee.

Groetjes,
Nathalie

Moniek schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 14:55:


Nee, Dina is niet van mij.
Ze gaat ook weg; ben samen met 'baasje' op zoek naar andere locatie voor Dina.
Zal opgelucht zijn als ze weg is.
daarna rustpauze tot Player weer de oude is en danmaar weer op zoek naar ander maatje. Met wel de schrik in mn hart moet ik zeggen. ...

Ik hang altijd het lichtje in de staart van mijn paard hihihihihi. Wel op een goeie hoogte want het is een arabier en die dragen hun staart hoog, zeker als ze blij zijn. En dan is het lampje niet meer te zien.

andere lampje doe ik of op zijn neus of ik doe een hoofdlamp op of beide

Hoefschoenen?

heidy smid schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 15:51:


Ik kan mijn zendingsdrang goed onder controle houden. Iedereen moet doen wat hij zelf het beste vindt op basis van informatie die hij zelf tot zich wil nemen. Ik vind het zelf ook bijzonder irritant als iemand mij ergens van wil overtuigen en het bewijs niet kan leveren.

Toen Cadiz na ruim een jaar nog steeds als een krant liep, was dit bepaald geen reclame voor de goede zaak en zullen weinig mensen behoefte hebben gehad om mijn voorbeeld na te volgen. Ik zag hier ook niet zo erg de noodzaak van, want ik twijfelde ook, enorm.
Buck daarentegen was het levende bewijs dat het wél kon. Hij loopt -nu na 2 jaar- nog steeds wat kort op het harde en wat gevoelig op steentjes, maar dat vind ik normaal, dat zie ik andere blootsvoetse paarden ook doen en ach, hij bevindt zich ook niet dagelijks op steentjes. Dat specifieke "extra" wat nb zou moeten hebben, ervaar ik eigenlijk niet, want bevriende 'gewone' blootsvoetse paarden lopen ook gewoon goed en ook gewoon gevoelig op moeilijkere bodem. Er is dus niet zoveel te overtuigen!

Eva Saegerman schreef op maandag 29 oktober 2007, 14:00:


Ik heb Charlot niet gezien! Of gemist, kan ook.
Het was heel leuk en gezellig, ietsie koud wel gezien eind oktober, en ik was er zonder paard dus kreeg niet veel beweging... Heb gelukkig halverwege eventjes Mieke's paard (Twist) gestolen, leuk hoor, ging goed zonder halster (met carrot stick sorry! ) in een paddock vol rare dingen, vlaggen en vreemde paarden. Twist is dan ook een echte leftbrain extrovert (net als Queenie een beetje), een speelvogel vooral die niet snel bang is. Veel publiek was er niet, minder dan vorig jaar, ttz. niet meer dan een twintigtal tegelijk, maar in totaal wel meer dan honderd schat ik, de meesten bleven niet de hele namiddag staan kijken, daarvoor moest je al goed zot zijn (zoals ik ) Alle paarden (zeven? paarden, twee shetten en één miniveulen) waren al snel volledig OK met al de enge hindernissen, waarop Mieke dan maar Sandro is gaan halen (right brain extravert bij uitstek, superbang vluchtdier, of zoals Mieke zei 'een echt paard') om aan het publiek te tonen hoe je het aanpakt als het niet meteen lukt.
We hebben ons geamuseerd, ik heb een miniwedstrijdje grondwerk opgezet, al wie kon moest het zonder halster en leidtouw doen, en dat lukte bij de helft!
Dan op het eind nog en paar mini-'optredentjes', Julieke met haar jonge arabje, grappig, ze had echt een heel ballet voorbereid op papier in volgorde en alles, ze kan ook al heel wat met Ghaalin (ongelooflijk dat ze die pas een jaar heeft), en dan Mieke zelf met Twist, dat was natuurlijk de moeite, dat was echt iets voor jou eigenlijk, mooie demo van wat je met clickeren (en Parelli) kan bereiken. Alles zonder halster of zadel. Hoog dat Twist nu al steigert! Ongelooflijk. Vooral als Mieke de seconde nadien op de grond rondkruipt onder zijn buik en hij doodkalm blijft staan. Buiging, spaanse pas, ergens op staan, Parelli liberty grondwerk zonder roundpen...
Leuk voor ons die al met Parelli en clickeren (en Mieke's paarden) bekend zijn was de korte demo met Sandro, toen Mieke toonde hoe ze hem geleerd had dapperder te zijn. Sandro is een veelbelovende (blootvoetse!)draver waar echter op wedstrijd niets mee aan te vangen was wegens doodsbang van alles, en zeker van de andere jockeys. Mieke toonde hoe ze Sandro opzettelijk 'agressief' gedrag heeft geleerd, naar haar toe komen met snelheid, steigeren, dreigen tot bijten. Daar werd hij dan specifiek voor beloond. Wel duidelijk een 'don't try this at home' voor het publiek, ook nog eens goed getoond dat beleefdheid bij het aannemen van de beloning nog steeds belangrijk bleef (paard moet wegkijken om de beloning te krijgen).

Leuke namiddag dus! Volgend jaar terug veronderstel ik.

Groetjes,
Nathalie

Tja, als je paarden daar al niet meer voor zou mogen gebruiken.. Dan kan je ze beter alleen de veluwe op sturen ofzo. Ik vind op een zo natuurlijk mogelijke manier omgaan met je paard een goed alternatief maar het zijn en blijven wel dieren die je vaak houd om op te rijden of in te spannen.
Er zijn inderdaad ook paarden die het geweldig vinden om te werken en samen lekker op pad te gaan. Wij hebben ooit een tinker gehad die altijd er maar een beetje suf bij stond, ook als we gingen rijden maar als je met het tuig aan kwam gingen de oortjes naar voren en zag hij er heel blij uit, eindelijk echt aan het werk!
Lange sprintjes trekken in een grote wei is er misschien niet bij maar savonds kan je ze vaak wel in een weitje ergens zetten zodat ze kunnen grazen en rollen en als je met een tweespan gaat hebben ze ook elkaar nog.
Ik wens je in elk geval heel veel plezier, het lijkt me prachtig om zo op pad te gaan!
Groetjes Nina