HannahFroukje schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 6:58:


Sorry, had ik er bij moeten vermelden...
Deze meneer werkt op het ministerie van landbouw en visserij.
Daar heeft hij een heel mooi bureau van waarachter hij het volgende antwoord op een mail (vanuit een ander forum) heeft bedacht.....

Naar aanleiding van uw email kan ik u het volgende melden.

Jacobs Kruiskruid is een in ons land algemeen voorkomende wilde plant die
geen bijzondere beschermde status heeft. Wel zijn de vegetaties waarin de
soort voortkomt soms beschermd (botanische reservaten en dergelijke). De
plant bevat voor alle vee gevaarlijke toxines in relante doseringen. Daarmee
is Jacobs Kruiskruid geen uitzondering; er zijn veel wilde planten die
toxinen bevatten en die bij (overmatige) opname door vee tot vergiftiging
en/of de dood kunnen leiden.
Er is dan ook geen overheidsbeleid dat erop is gericht giftige soorten in
ons land verplicht te bestrijden of uit te roeien. Een dergelijke beslissing
is aan de eigenaar/gebruiker van de grond. De gebruiksdoelen zijn immers
zeer verschillend.

Er is evenmin sprake van een landelijke voorlichting inzake de risico's van
giftige onkruiden zoals Jacobs Kruiskruid.

Het voorkomen van Jacobs Kruiskruid is onder invloed van de warme en droge
zomer van 2003 sterk toegenomen. De soort is voor kieming afhankelijk van
open plekken in graslanden zoals die ontstaan na (overbegrazing door)
droogte. Dit jaar valt op dat het massale voorkomen van kruiskruid samengaat
met een even massaal voorkomen van de oranje zwart gestreepte rupsen van de
st jans vlinder. de planten worden massaal aangetast wat doet vermoeden dat
de kruiskruidpopulatie in de komende jaren weer zal afnemen.

Ik hoop u hiermede voldoende te hebben geïnformeerd.

Vriendelijke groeten,

Ton Rotteveel
Plantenziektenkundige Dienst

Het mailadr. is een direct mail adr. binnen het ministerie.

Ofwel....zie hier de oplossing vanuit het ministerie voor het bestrijden van JKK...we moeten gewoon even een zooitje van die rupsen zien te krijgen ??

Nick

e m kraak schreef op maandag, 16 augustus 2004, 20:00:

Ik heb dit op stal eens onderzocht. Een piepklein onderzoekje dus. Ik heb met mijn eigen paard en een ander paard een tijdje 'geclickerd' waarbij ik een tijdlang telkens een voerbeloning gaf ( 1:1 ) en een tijdlang variabel. Daar kwam uit dat als mijn paard geen 1:1 beloning kreeg hij zijn enthousiasme rap verloor. Júist als ik hem een 1:1 beloning gaf gingen we als een speer vooruit en deed hij super zijn best. Bij dat andere paard was het totaal anders. Als ik daar 1:1 beloonde dan vloeide het enthousiasme wat weg. Als ik dan variabel ging belonen kwam het vuur weer terug. Heel paardafhankelijk dus in deze specifieke situatie.

cornelie

Nick Altena schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 11:00:


HAHA, dubbelop dus...kwas weer eens te laat...de vermeldster (Bertine?) op de andere site had hem ook al geplaatst....
Nick

cornelie schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 11:07:


Leuk - dáár hebben we wat aan :)
Zelfs al zou het geheel niet "wetenschappelijk" genoeg zijn opgezet, geeft het dus een indruk die niet met mijn veralgemeniserende "beperkte snoepjeswaarde"-hypothese overeenkomt, en daarnaast aantoont dat op individuele basis paarden dus wél zeer snoepjesgericht kunnen zijn (of worden?!). Natuurlijk zijn er veel meer factoren van belang: het motivatiedoel, de frequentie, intensiteit, etc... maar als je met beide paarden hetzelfde gedaan hebt, lijkt het me dat je de persoonlijke verschillen in karaktertrek "snoepjesfetisjist" toch wel aangetoond hebt. Waarvan akte en nota

Egon

Linda schreef op maandag, 16 augustus 2004, 20:03:


Van horen zeggen....haar uit de kootholte knippen, zie je dus niks van en dan vaseline erop smeren.
groeten,
Marina

Marc Van Cotthem schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 10:31:
?
**************
Dat had mijn paard ook.

Maar wijken van de achterhand is vaak toch niet "wijken-voor-druk" maar "ONTwijken". Mijn paard vond het b.v. simpelweg niet plezierig als iemand aan z´n kont kwam, en week al als je naar z´n billen wees! Ik weet natuurlijk niet of dat bij jouw paard het geval is. Mijn paard heb ik toen eerst geleerd om dat aanraken te accepteren en niet als bedreigend te zien, daarna ben ik pas gaan oefenen met wijken voor druk, en nu nog moet ik er voor uitkijken dat hij niet weer in de "ONTwijkmanouvre" schiet.

Bij de voorhand had ik dan opeens weer een paard voor me, waar je als een bulldozer tegenaan kon douwen, hij ging dan wel achteruit maar wijken ho maar. Erg beledigd hoofd en zo, proberen je weg te duwen, etc.

Misschien herken je dit ook zo bij jouw paard, misschien ook niet?

Fr

e m kraak schreef op dinsdag, 17 augustus 2004, 11:58:



Ik begrijp toch niet zo goed waar het idee vandaan komt dat paarden niet snoepjes gericht zouden zijn.
Een van de eerste opmerkingen die tegenstanders van het clickeren aandragen is "Je paard wordt er opdringerig van, gaat schooien e.d."
En als je niet uitkijkt gebeurt dat ook. Het is slechts door zeer consequent te zijn en door het paard dit af te leren voordat hij het heeft aangeleerd te voorkomen. Dit kan natuurlijk niet, maar je snapt hoe ik het bedoel. In dit verband is 1:1 nmm ook duidelijker voor een paard, hij weet dat ie zich om de beloning niet druk hoeft te maken, omdat die toch wel komt. Maar ja, als nu blijkt dat de waarde van een klik bij sommige paarden juist vergroot wordt, omdat er niet altijd een beloning tegenoverstaat, zal hij dus ook niet gaan bedelen.....
Lekker makkelijk hoor, dat paardvriendelijke gedoe allemaal. Ik denk dat ik vanmiddag een zweep meeneem ...Niet luisteren.????... RAM !!
Piet