Hoi Frans / Ilona

Na het lezen (nogmaals) van de pagina over de dekens heb ik nog een paar vraagjes...toch nog....
Je schrijft daar het volgende;

In de praktijk blijkt: Paarden met dekens om zijn sneller ziek en hebben minder weerstand. Er is zelfs een verband tussen dekens en slechte hoeven. Om die reden zijn natuurlijke bekappers tegen het gebruik van dekens!

Kun je dit uitleggen en evt. litt. aangeven waar ik dit in kan vinden?Ik kom dit nergens anders tegen...

Daarnaast lees ik nog wel eens een boek of site en merk dat er toch verschil in zit met hier en strasser wat het deken verhaal betreft....
Strasser heeft het over de spieren in de haren die door deken gebruik nooit meer of pas na lange tijd weer overeind kunnen zetten omdat die spiertjes zo zouden verslappen....

Zie : http://www.thenakedhoof.com.au/html/article-why_no_rugs.htm

Ik zou wel eens willen weten wat/hoe je daar over denkt?

Groeten Nick

Met geweld kan men een
hoop bereiken
Maar met geduld en liefde
bereikt men meer

Isabel van der Made schreef op donderdag, 14 oktober 2004, 23:27:

Zien jullie het wel? er zit toch meer in deze dame dan alleen maar pittige antwoorden....

Mwah...heb nooit zo goed opgelet bij biologie maar uhhhh, ik zal vanavond nog maar eens goed kijken wat er naast me ligt dan...

Buiten de dames die je in beeld krijgt komt er nog een heleboel meer rotzooi op je pc...vooral mensen met een telefoon internet aansluiting opgelet dus.....niet openen !!!! deze link...


Ik ook....


Groetjes Nick

Met geweld kan men een
hoop bereiken
Maar met geduld en liefde
bereikt men meer

Natuurlijk is het beslist niet. Ik ben er fel op tegen. De merrie moet meerdere malen opgevoelt en gescand worden door de dierenarts. Heel erg geaccepteerd in de paardenwereld, ik vind het walgelijk.
Dan moet de hengst een kunstding bespringen, nou leuk voor hem. Dan moet op de juiste tijd de insiminatie plaatsvinden. Heel moeilijk voor de mens om goed te bepalen. Het slagingspercentage is ook veel lager als bij natuurlijke dekking.

Het is natuurlijk zo dat oudere, ervaren hengsten de boel wat beter aanpakken. Zij weten dat als de merrie niet ECHT wil, ze op moeten passen. Ze geven zich immers letterlijk bloot. Maar jonge hengsten leren het ook wel hoor, de natuur zorgt ervoor dat ie best weet wat ie doen moet. Ervaring perfectioneerd het wat.
De merrie geeft zelf wel aan of ze er klaar voor is of niet. Is ze er niet klaar voor, dan haal je gewoon de hengst weer weg (als ze niet op een ruim land staan waar ze het nog beter zelf kunnen regelen). Niet zo leuk voor meneer, maar hij weet het prima dat mevrouw niet wil.
Ik heb van de zomer heel wat natuurlijke dekkingen meegemaakt. Ook een aantal uit de hand. Op het moment dat je de merrie haar gang laat gaan vind ik dat nog niet zo heel erg. Niet kluisteren (benen vastbinden dat ze niet schoppen kan), maar de hengst weg als ze niet wil. Ach natuurlijk is makkelijker en fijner voor de dieren, dus waarom moeilijk doen.

Groetjes Karin

hallo, ik heb eens een vraagje,
Ik ben al een tijdje bezig met Natural Horsemanship maar ik hoor steeds verhalen over paarden die wegrennen of enorm wild zijn die behandeld worden om ze wat rustiger te maken maar nooit omgekeerd. Hoe krijg je nu een loom paard, dat niet vooruit wil weer vlot?? Op de manege waar ik rijdt zijn de meeste paarden echt niet vlot aan het been, ik rijdt niet graag met sporen of zweep maar ze reageren anders echt niet op beenhulpen. Wat kan hieraan gedaan worden? Waarschijnlijk zijn die paarden het beu om in cirkeltjes te lopen maar ik vroeg me het toch eens af. Zou iemand mij hier antwoord op kunnen geven?

ge moet ze bij paarden laten lopen die nog niet geleerd zijn
en zo gaan ze steeds willen meelopen en gaan ze weer vlot vooruit gaan

_________________________________________________________________
Bepaal zelf de prijs van je reis http://www.msn.be/reizen/promo

Caroline Loos schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 17:51:


hoi carolien Met welk paard rij je dan ivm nat horsemship? Mijn ervaring vroeger met manegepaarden is(heel begrijpelijk)dat de meeste dieren die """natuurlijk""zoveel verschillende mensen en krukken op hun rug krijgen(en dit zeg ik alleen in het paard zn gevoel)gevoelsdood zijn geworden Ik ga hier verder niet op in maar t feit blijft toch dat ze op de traditionele manier benaderd worden en het zijn gewoon "werkdieren"De meeste dieren worden dan inderdaad wat je zegt steeds forser aangepakt Ik kan je verder niet zoveel raad geven Ik heb zelf(mijn eerste paard ) weggekocht uit een manege haar een jaar op t land gezet en overnieuw begonnen Succes Trudy

Caroline Loos schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 17:51:


Ja, dat wil ik wel...........een antwoord geven.

Maar heeft het zin, als verschillende mensen op die paarden rijden en sporen of zwepen gebruiken?

Juist daardoor zijn ze zo mat en tam geworden.
Reageren op kleine signalen heeft toch geen zin, want het wordt met schreeuwsignalen geforceerd en daar wachten ze dan ook maar op.

Snap je wat ik bedoel?

Voorbeeld: Het paard gaat in stap.
Iemand klikt met zijn tong om het aan te sporen tot draf.
Het paard wilt gaan reageren, maar het gaat de ruiter niet snel genoeg, dus hij port het paard in zijn zij.

Ow, denkt het paard ik wou net sneller gaan, maar dat was het schijnbaar niet....ze wilt wat anders van me.

Nog een peut en woppa de zweep er over.
Het paard schrikt en zet hem op een lopen..................en de zweep blijft in rust.

Volgende ruiter..................die prakiseerd niets...........gelijk de zweep er over.
Het paard denkt: zou ze willen dat ik ga holleen?
Voor hij kan reageren en de ruiter al weer te ongeduldig is en sporen in de flanken drukt........................want ja, het paard is zo sloom.

-----------------------------------------------------------------------------------

Nu wil jij het paard weer fijngevoelig maken?
En na jou komen dan weer die rauwdauwers...........wat doe je het paard dan aan?

Voor het paard misschien beter om als traag bekend te blijven staan.

Even met kinderen vergelijken:

Ik ben gewend een kind iets te vragen om te doen, met vriendelijke woorden.
En het kind doet het na de eerste keer vragen.

Maar thuis krijgt het kind hele andere vragen: GVD en een trap onder hun kont..............

Op school vraag de juf het zes keer vriendelijk, en het kind telt dan ook de keren, voordat hij eht gaat doen, omdat hij weet dat het dan menis is.

Jammer dat niet iedereen op de zelfde golflengte zit, niet waar?
Maar ik kan niet overal rond gaan en vertellen hoe het hoort over respect, geduld, èènduidigheid, enz.

Ergens kwam ik tegen dat paard-natuurlijkdenkers goeroe's worden genoemd. Toen kwam bij mij meteen de vraag op: "En die hele hype rond Anky dan?" Anky-pads, ankyzadels en anky-weet-i-veel-wats allemaal.
Kennelijk voelt de traditionele paardenwereld zich bedreigd?

Arabesk schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 19:50:


Ja """"NATUURLIJK"""en met recht .Kent iemand het boek Ruiters en Rechters? deze auteur rijd niet zonder bit ofzo maar kaart wel HEEEl veel misstanden aan in de traditionele ruitersport Nou een boek vol Gelukkig dat de tyden veranderen Het word steeds beter Er word in ieder geval over nagedacht door meer mensen.Groet Trudy

Karin schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 17:32:


Het lijkt me inderdaad ook dat een jonge hengst het alleen maar leert als hij het probeert, daar kun je hem verder niet echt in trainen ofzo. Is het handig om, als we het gaan doen, want dat dus nog steeds niet zeker..., er een dierenarts bij te hebben ofzo? Of iemand die er ervaring mee heeft?
Moet een merrie sowieso niet gecontrolleerd worden nadat de bevruchting heeft plaats gevonden om te kijken of de merrie drachtig is? Of laat je dat gewoon de vrije uhh.. gang gaan?
In ieder geval heel erg bedankt voor je adviezen..

Sanet

Caroline Loos schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 17:51:


Ik denk dat het enige waar deze paarden aan toe zijn is een paar maanden lekker vakantie.
Kijk maar naar de mens,na een heel jaar werken wil je er toch ook even tussenuit om daarna weer met frisse moed te beginnen.
Met vakantie bedoel ik dan ook lekker de wei op en geen gezeur van mensen aan hun kop,
Groetjes Els

E Hanse schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 21:08:


Hoe lang je ze ook vakantie geeft..............

De laatste herinnering aan tweevoeters op hun rug...........hoe is die?
Dat krijg je er niet zomaar uit.
Daar zal de mens en elk èèn die het paard gebruikt wel aan moeten werken en op èèn lijn zijn.

Vanmiddag was op Animal Planet een documentaire over Kelly Marks, "pupil" van Monty Roberts. Zij ging met een team mensen naar Namibië om daar met wilde paarden te "werken" en van ze te leren. Wat ik zo geweldig vond om te zien - en nu te weten - is dat volledig "wilde" paarden, die nog nooit in aanraking waren geweest met mensen, binnen een paar dagen te berijden waren.
Nu is dat berijden op zich niet zo belangrijk, danwel de manier waarop ze die paarden benaderde en hoe snel ze het vertrouwen van deze paarden (hengsten) kreeg.
Kelly werkt in haar dagelijks leven met die zgn. "probleempaarden"; paarden die niet tot moeilijk te benaderen zijn, niet/moeilijk in de omgang, te trainen, te berijden zijn, etc.; allen al in aanraking geweest met mensen.
De echt wilde paarden, die nog nooit in aanraking zijn geweest met mensen, waren haar ultieme droom en uitdaging. Hierbij ging ze er tegelijkertijd van uit dat deze wilde paarden nog moeilijker te benaderen en te berijden zouden zijn en dat hier nog meer tijd en geduld voor nodig was dan bij de paarden die ze gewend was.
Tot hun eigen verbazing ging het wonderbaarlijk snel. Deze wilde paarden hadden geen (negatieve) ervaringen met mensen, ze hadden dus ook geen enkele reden om deze mensen te wantrouwen. Er ging dan ook totaal geen dreiging van ze uit; niet steigeren, bokken, trappen, bijten, niets van dat alles. Binnen een paar dagen kon ze de hengsten vol vertrouwen overal aanraken, waren ze op haar gericht, kon ze een zadel opleggen, hoofdstel omdoen en rijden....
Wat mij hier zo in aansprak, was het feit dat volledig wilde paarden, die nog nooit in aanraking geweest zijn met mensen, zo open staan, en zo puur en ongeschonden zijn. Ongelooflijk hoe je, door ze eerst te geven wat hun basisbehoeftes zijn (water en eten en zelfs een plekje om te kunnen rollen) hun vertrouwen zo snel kunt winnen. Op afstand contact vragen, pas een stapje dichterbij komen wanneer het paard aangeeft dat hij het vertrouwt, op het juiste moment een stap terug doen om het paard de kans te geven het gebeurde te verwerken enz.....

Reden voor mij om het hier op het forum ter sprake te brengen, is dat wij, mensen, in de veronderstelling zijn dat wilde paarden ook echt "wild" en niet zomaar "te temmen" zijn. Voor echt wilde paarden gaat dit dus blijkbaar niet op, mits je ze op een goede manier benadert en met ze omgaat. Het "wilde" (of in onze beleving "probleemgedrag") gaat pas op zodra de mens het paard ook maar enigszins (lichamelijk, emotioneel of spiritueel) beschadigd heeft.

Ik vond het een geweldige documentaire om te zien, al was het een beknopte samenvatting van hun "expeditie" naar Afrika en had ik graag meer willen zien en leren.
Ter verduidelijking: Kelly hanteerde geen join up.
Reacties??

groeten, Petra

Die programma's worden toch regelmatig herhaald?? Weet je misschien ook wanneer deze herhaald wordt?

Groetjes
Cindy

Hoi,
Vandaag heeft mijn tinker, die ik al 1 jaar heb en berijd me afgebokt.
Gelukkig ben ik er enkel met een zere rug vanaf gekomen; maar de vraag waarom bokte ze, plots blijft door mijn hoofd spoken.
Ze heeft dit nog nooit gedaan en is anders zeer makkelijk te berijden.
Zou het kunnen dat ze door verandering van voeding ineens zoveel energie heeft en dat die even weg moest?
We geven sinds 3 weken voorverpakt hooi; daar onze appaloosa en allergie hiervoor heeft. Onze paarden staan winter en zomer buiten; ze kunnen dus de ganse dag rond rennen op een weide van 2ha.

Hoe moet ik reageren als ze tijdens het rijden plots begint te bokken ?

Vandaag lag ik op de grond voor ik het zelf wist. We vertrokken na ongeveer 5 km stappen, in draf en dan in galop en toen gebeurde het, ik op de grond en mevrouw er in volle vaart vandoor; ze is wel teruggekomen naar ons ander paard natuurlijk en ik ben onmiddellijk terug opgestapt.
Na dit voorval hebben we dadelijk terug gegaloppeert en een lang stuk, kwestie van haar even te laten uitrazen en mij mijn zelfvertrouwen terug te vinden. We hebben toe nog 3u gereden en zoals altijd is dit perfect verlopen en heb ik zoals toch nog genoten van ons ritje.
Maar mijn vraag blijft, WAAROM????
Toffe site trouwens we hebben hier al veel van opgestoken.
Groetjes Inez