stumperd schreef op woensdag 24 september 2008, 10:52:
> Ik vergelijk het maar even met sterke hond die met tuig om
> loopt naast je bijvoorbeeld.
> Loopt de hond naast je en je hebt de lijn slap en hij neemt een
> run dan houdt je hem niet.
Voor mij ondenkbaar.
Ik heb vroeger honden gehad.
Indrukwekkend grote en sterke honden mag ik gerust zeggen.
Liepen onaangelijnd 100% betrouwbaar aan de voet.
Omdat ze niet eens anders wilden.
Je weet wel, van die irritante rothonden voor wie de hele wereld bestaat uit bedenken wat de baas over 10 seconden misschien zou willen.
Was in mijn klikkerkleuterschooltijd nog.
> Paard kan altijd schrikken en dan kan je snel reageren.
Probeer eens om NIET te reageren.
Deze tip in de eerste plaats ten behoeve van verruiming van je eigen belevingswereld.
Maar probéér dit nou eens in een veilige situatie, organiseer dat iets of iemand je paard laat schrikken en DOE NIETS. Paard staat na 3 schrikpassen stil; dit weet ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.
Voorbeeldje uit mijn eigen praktijk dan:
toen ik Dyggur pas had schrok (of deed alsof) hij van alles en nog wat... de eenden in het kanaal voor de deur, een opvliegende blauwe reiger of andere dinges, plasticzakjesmonsters, ga zo maar door.
Helemaal aan het begin, toen er van vertrouwen en band nog geen sprake kon zijn (alleen eigenlijk maar "ikke blij met een nieuw goed paard"), maakte ik, naast
desensibiliseren (FILMPJE EDDY!
http://www.youtube.com/watch?v=jD55TQXGcrI ), gebruik van mijn vaardigheid even snel náást mijn paard te kunnen staan alsdat mijn paard schrikt. Ik zou dat trouwens nog altijd doen als ik de situatie te onveilig zou vinden.
Maar al snel wordt er voldoende wederzijds vertrouwen opgebouwd. Dan doe ik helemaal niets meer... en dat werkt (negeren ongewenste respons). Echt waar: minder = meer.
Ik heb dus niet gewerkt aan een paard dat er niet vandoor kan, maar aan een paard dat er niet vandoor wil.