Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 22:54:27:


Maar nogmaals: wat is daar het probleem van?
Mag ik vragen waarom je afrastering om de wei hebt staan? Kun je een paard niet met de clicker leren om op het erf te blijven? En waarom niet: Operante conditionering is vooral goed als je een reactie wilt op een bepaalde stimulus, maar voor het aanleren van gedrag is zoiets ontoereikend.
Makkelijker (en effectiever!) gaat het met schrikdraad. De leercurve is kort, en vermijdingsgedrag houdt langer en zelfstandig stand dan positieve bekrachtiging.

Wat ik bij mijn paarden wil leren is vooral een gedragsvorm. Wijken voor druk moet er gewoon ingebakken zitten, ook als ik er niet bij ben om een commando te geven en mijn paard in een rol touw trapt etc.

Als je dat eenmaal hebt is het zo handig dat je je bijna niet voor kan stellen dat er mensen zijn die het zonder doen. Afgelopen voorjaar was ik met de NVVR een weekend weg. Tijdens het rijden met een paar mensen houden we pauze, ik laat op Jack het touwhalster met teugels zitten. Op een gegeven moment gijden de teugels van zijn kop af, en hij steekt een been door de teugels. Been kan niet meer achteruit, hoofd kan niet meer omhoog. Mensen gelijk in paniek "aaarrghhh, hij heeft zijn been door het touw gestoken!!!". Verwondering als ze zien dat ik rustig in het gras blijf liggen: "Laten we maar even kijken of ie dat kan oplossen". Jack tilt voorzichtig een voor een zijn voorbenen op om te kijken waar het verkeerd zit. Het lukt hem niet om los te komen, dus met een voorbeen van de grond af kijkt hij in het rond om mij te zoeken "kom eens helpen".

Iedereen natuurlijk: "Wat een geweldig paard! De mijne zou gefreakt hebben en de hele boel uit elkaar hebben getrokken". Ja, Jack vroeger ook! Maar ik heb hem dit geleerd... En vervolgens kijzen ze je wazig aan: "geleerd????"

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 23:25:57:


Moet je hier eens komen kijken. Harisha steekt dr kop zo in het halster of loopt los mee naar de bak. Van de week nog: Ik hoef maar een vinger uit te steken en ze vliegt weg, blijft met de staart omhoog om me heen rennen, en even kijken naar de achterhand is genoeg om haar in volle galop naar me toe te laten rennen. Precies voor me snuift ze eens keihard. Een andere aanwijzing en ze spring los over een oliedrum. Een ander moment waarop ze naar me toe komt galoperen stuur ik haar de andere kant op om een galopchangement te krijgen en die krijg ik ook, pal voor mijn neus.
Dan ga ik rennen door de bak en rent ze naast me mee. Ik maak een sliding stop en zij ook. Ik begin achteruit te lopen en zij ook. Aan al dit alles is geen brokje voer te pas gekomen. Ze heeft er gewoon lol in. Als ik de bak opendoe en weg ga dan loopt ze eerst nog een heel eind mee, terwijl het pak kuil en de andere paarden de andere kant op zijn...

Hoezo "niet enthousiast?" Toegegeven, een deel zit hem in het paard. Maar dan nog moet je veel afwisselen en op de goede manier belonen om dit zo voor elkaar te krijgen. Het is niet iets dat is voorbehouden aan clickertraining...

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op Tue, 10 Feb 2004 01:06:54:


Probleem is dat ik niemand kan of wil dwingen. Mensen die daar willen blijven hangen mogen dat wat mij betreft. Er zijn meer NH-forums (fora? klinkt gek) die niet van mij zijn, en die sluiten we ook niet. Zou wel leuk zijn anders om alle NH-mensen op "ons" forum te hebben.

Groeten,
Frans

marianne herzberger schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 14:44:


Eh, wijken voor druk leren???

Het staat er als een grapje maar het werkt wel echt als je paard dat concept doorheeft.
Bij paarden die ik bekap die dit niet geleerd hebben doe ik dat door met mijn zijkant tegen hun lijf te duwen waardoor het gewicht van het been afgaat en het been dan op te tillen. Zodra ze het zelf omhoog houden laat ik los. Als ze gaan hangen hou ik het vast. Dit is precies hoe je "wijken voor druk" aanleert, en dit is dan ook een soort mini-cursusje voor ze. Binnen een minuut of zo begrijpen ze dat ze beter het been op kunnen tillen.

Groeten,
Frans