| Door Ilse Bartholomeeusen, 9-2-2008. | 2245 keer bekeken. |
Ik baal !!!!
| Sinds begin december staat Bandolero op een andere stal. Heel plots (wegens omstandigheden) moesten we verhuizen, niet ver weg, gewoon de stal (manege) naast onze vorige plek. Ik zei van dat hem op stal zetten niet in sprake kwam. Dus het enigste wat ze me konden aanbieden was een overdekte "corral", is 20 m2 met harde ondergrond, nou ik had geen keuze en dacht van alles beter dan een stal. Heb een mini-krollenbedje gemaakt in een hoek voor de keer dat hij eens wil liggen en voor de urineopvang ;-) Staat ook een paard naast hem (dus dat het afscheid van zijn merrievriendinnetje niet te traumatisch was) en 4 jaarlingen staan recht tegenover hem aan de andere kant. Op onze vorige plek stond hij 12u op stal (rubberen matten met weinig krollen) en 12u buiten in die oude stierenring, het enige gezelschap was een merrie. Kon hem daar ook vrij laten rondlopen op het hele terrein als ik er was. Nu ik vond het allemaal vreselijk in het begin, was superhysterisch en overbezorgd maar Bandolero heeft zich zowaar onmiddellijk aangepast en geniet duidelijk dat hij nu tussen meer paarden staat (hij heeft altijd ontzettend grote verlatingsangst gehad). MAAR na anderhalve maand merkte ik dat dat zijn al zo smalle stralen terug smaller geworden zijn. Logisch natuurlijk doordat hij nu minder beweegt... en ik weer radeloos natuurlijk. Moeten jullie weten dat er tussen zijn corral en de corral waar die jaarlingen in staan een terreintje is van ongeveer 1000m2, ik dus aan de verantwoordelijke ruiter (mijn vriend tussen haakjes) probleem uitgelegd en dat er geen mogelijkheid was Bandolero daar los te laten lopen (beter 1000m2 als niks en beter als zijn 20m2), antwoord NEEN!! wegens verschillende belachelijke redenen. Nou dikke ambras en heeft bijna onze relatie gekost maar moet me neerleggen bij de "normen" van de stal waar ik nu sta en enfin ik ben mijn hart hier maar aan het uitstorten, ik weet dat het jullie probleem niet is. Bandolero loopt nog steeds goed, ook door de stenenrivier en dergelijke maar ik ben vreselijk ongerust hoe lang dit nog gaat duren.... Ik weet maar al te goed dat alleen beweging goed is voor zijn hoeven maar ja ik kan geen kant op, ik haat die onmacht!! Iedere avond als ik daar aankom en langs al die opgesloten paarden ga (vierkant beslagen) krimpt mijn maag in mekaar, ik kan er niet meer tegen !! En al dat onbegrip dan van dat ik overdrijf, ik ben een vrouw dus veel te sentimenteel, paarden worden goed verzorgd, ze mogen zelfs blij zijn dat ze hier staan want op een ander is het nog veel erger enz enz... Ik word er ziek van. Sorry voor mijn gezaag... |
|
Foto 1 |
Foto 2 |
Foto 3 |
Foto 4 |
Losse reacties: